Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
348. Τι φοβερό πράγμα είναι η λαιμαργία, το να τρώγη και να πίνη κανείς
υπερβολικά!
Το γεμάτο, βαρυφορτωμένο στομάχι κάνει τον άνθρωπο να χάνη την πίστι και
τον φόβο του Θεού, να είναι αναίσθητος στην προσευχή, να μη νοιώθη την ανάγκη
να ευχαριστήση και να δοξάση τον Θεό.
Οι κοιλιόδουλοι απομακρύνονται από τον Κύριο.
Η καρδιά τους γίνεται σκληρή σαν λιθάρι.
Γι’ αυτό ο Λυτρωτής μας αποτρέπει από τη λαιμαργία:
«Προσέχετε εαυτοίς μήποτε βαρυνθώσιν υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και
μέθη… και αιφνίδιος εφ᾽ υμάς επιστή η ημέρα εκείνη» ( Λουκ. κα’ 34). Η ημέρα
της οργής του Κυρίου θα πλήξη αιφνιδιαστικά και αμείλικτα όσους είναι
κοιλιόδουλοι.
349. Όσο ένας άνθρωπος παραδίδεται στις αισθήσεις του, τόσο και γίνεται
σαρκικός, απομακρύνοντας από τον εαυτό του το Άγιο Πνεύμα, που δεν μπορεί να
κατοική σε καρδιές με σαρκικό φρόνημα.
«Τις κοινωνία φωτί προς σκότος»; (Β’ Κορ. στ΄ 14). Οι άνθρωποι αυτοί,
αλλοίμονο, δεν αισθάνονται την έλλειψι του Αγίου Πνεύματος.
Συμβαίνει σ᾽ αυτούς ό,τι και στον εκ γενετής τυφλό, που δεν έχει
συνείδησι τι πολύτιμο πράγμα του λείπει, το φως του ηλίου.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν στην καρδιά τους ούτε πίστι, ούτε αγάπη, ούτε
το πνεύμα της προσευχής, ούτε κοινωνία με την Εκκλησία.
Θεέ μου, τι κίνδυνοι με περιβάλλουν στη ζωή μου!
Όταν υποχωρώ στις απαιτήσεις της σαρκός, γίνομαι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μου.
Αποσπάσματα από το βιβλίο Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης, η «Εν Χριστώ ζωή μου, Ιεροί λογισμοί μιας οσίας ψυχής», των εκδόσεων Αστήρ. Μετάφραση Βασίλειος Μουστάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου