Οι Άγιοι, όσο κι αν έχουμε
παραδώσει εμείς οι αμαρτωλοί και τη ψυχή
μας σε αλλότρια πράγματα και επιδιώξεις, οι Άγιοι χρειάζονται πάντοτε
στον κόσμο. Αποτελούν αναχώματα στη λαίλαπα του αφανισμού του ανθρώπου.
Είναι οι ευλογημένες
πηγές που αναβρύζουν καλοσύνη, αγάπη, πνευματική ευωδία, με την παρουσία του
ζώντος Θεού στο εκάστοτε παρόν.
Ο Άγιος δεν
κατασκευάζεται, υπάρχει από μόνος του. Δεν έχει ανάγκη από στηρίγματα και
διαλαλητές. τον κάνει γνωστό ο Θεός, γιατί έχει μεγάλη ανάγκη Αγίων ο κόσμος
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα, την
άνεση, την ευκολία, το άμοχθο και άκοπο. Εν τούτοις η ζωή παραμένει σκληρή.
Αγχώδης κα ανέραστη. Η αγιότητα δεν προβάλλεται. Οι Άγιοι θεωρούνται απλά ιερά
πρόσωπα του παρελθόντος. Η αγιότητα σήμερα φαντάζει κάτι το αρκετά ξένο και
πολύ απόμακρο. Ξεχασμένη στ’ αζήτητα η αγιότητα και κάπως παρεξηγημένη. Ακόμη
και οι χριστιανοί έχουν προσδώσει στην αγιότητα μια υπερβατικότητα και άφθονο
μυστικισμό. Φαντάζονται τον άγιο ως ένα αναμάρτητο μάγο, ως ένα θαυματοποιό, ως
ένα επιτυχημένο μελλοντολόγο και παντογνώστη…. Φυσικά όλες αυτές οι αντιλήψεις
παραμορφώνουν την εικόνα του Αγίου και το ιδεώδες της αγιότητας με συνέπεια να
μην ακούμε την προτροπή της Εκκλησίας , ότι η αγιότητα είναι για όλους μας.
Κόσμος
που δεν έχει Αγίους είναι ένας καταραμένος κόσμος, έτοιμός να γκρεμιστεί σε
συντρίμμια. Εμείς είμαστε ανάξιοι α μιλάμε γι’ αυτούς, αλλά πιστεύουμε πως και
σήμερα υπάρχουν Άγιοι. Σιωπηλοί,
κρυμμένοι, αθέατοι, αλλά υπάρχουν. Και μόνο με την παρουσία τους δίνουν φως,
ζωή και χαρά σ’ αυτόν τον άχαρο κόσμο που ζούμε….
γ.
