Η΄ ΚΑΙ Θ΄ ΣΥΝΟΔΟΙ

          Οι δύο αυτές Σύνοδοι του 879-880 και 1341- 1368, κυρίως η Σύνοδος του 1351, στην συνείδηση της Εκκλησίας είναι Οικουμενικές Σύνοδοι, γιατί πέραν του ότι έχουν όλες τις κανονικές προϋποθέσεις να χαρακτηρισθούν Οικουμενικές, συγχρόνως ασχολήθηκαν με σοβαρά θεολογικά ζητήματα, ήτοι την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος «και εκ του Υιού» και το actus purus. Και η Σύνοδος του 879-880 αναγνώρισε την Σύνοδο του 787 ως Οικουμενική.

          Κι’ αν ακόμη μερικοί είναι διστακτικοί στο να αναγνωρίσουν τις Συνόδους αυτές Οικουμενικές, παρά ταύτα είναι υποχρεωμένοι  να θεωρήσουν ότι είναι Τοπικές Μείζονες Σύνοδοι και, επομένως οι αποφάσεις τους είναι δεσμευτικές για την Εκκλησία, αφού άλλωστε αναφέρονται, όπως είδαμε επανειλημμένως σε σοβαρά δογματικά θέματα.

          Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την διδασκαλία των Συνόδων αυτών, όταν μάλιστα η σχολαστική θεολογία, που είναι η βασική θεολογία των Δυτικών, κάνει λόγο για το Πρωτείο του Πάπα ως δογματικό θέμα και όχι ως κανονικό, υιοθετεί την αίρεση της υπαρκτικής εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος  εκ του Πατρός και εκ του Υιού, αποδέχεται την αίρεση του actus purus, δηλ. ταυτίζει την άκτιστη ενέργεια του Θεού, και κατά συνέπεια όλα όσα γίνονται μέσα στην Εκκλησία είναι αποτελέσματα κτιστών ενεργειών, πράγμα που είναι σοβαρή πλάνη, αφού κανένα κτιστό δεν μπορεί να σώσει και να θεώσει τον άνθρωπο. 

          ΙΕΡΟΘΕΟΥ, Μητροπολίτου Ναυπάκτου «Σύνοδος Ουρανού και Γης»