Μία από τις
σημαντικές διαφορές μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των άλλων δυτικών
χριστιανικών ομολογιών είναι ότι η βάση της Ορθοδόξου Παραδόσεως είναι η
θεραπευτική. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ ο δυτικός Χριστιανισμός βλέπει την
αμαρτία μέσα από νομική και
ηθικιστική διαδικασία και φρασεολογία, η
Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως εκφράζεται στην Αγία Γραφή και Παράδοση, βλέπει την
αμαρτία μέσα από την ιατρική προοπτική, δηλαδή θεωρεί ότι η αμαρτία είναι
ασθένεια του ανθρώπου, μετά την απομάκρυνση του από τον Θεό και, επομένως
απαιτείται θεραπεία.
Έτσι, η ενανθρώπηση του Χριστού δεν
απέβλεπε στην εξιλέωση της θείας δικαιοσύνης, όπως νομίζουν οι δυτικοί θεολόγοι, αλλά στην θεραπεία του ανθρώπου, το
πως δηλαδή η ιδιοτελής-φιλαυτία- θα γίνει ανιδιοτελής αγάπη-φιλοθεΐα και
φιλανθρωπία. Ο Θεός δεν είναι ένας πνευματικός εισαγγελέας, αλλ’ ιατρός που
θεραπεύει τον άνθρωπο. Αυτό το συναντούμε όχι μόνο στην Αγία Γραφή και στα έργα
των αγίων Πατέρων, αλλά και σε όλα τα λειτουργικά κείμενα της Εκκλησίας. Είναι
γνωστή η διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του θεολόγου ότι ο Χριστός με την
ενανθρώπησή Του προσέλαβε ολόκληρη την ανθρώπινη φύση για να την θεραπεύσει
γιατί “το απρόσληπτον και αθεράπευτον”.
Μια σημαντική φράση που δείχνει όλο
αυτό το θεραπευτικό έργο της Εκκλησίας είναι.... “ιατρική εν Πνεύματι
επιστήμη”. Πρόκειται για μία φράση που
συναντούμε στο 102 Κανόνα της Πενθέκτης οικουμενικής Συνόδου και δείχνει ότι η
όλη ζωή στην Εκκλησία και η προσπάθεια την οποία καταβάλλουμε για να
ακολουθήσουμε τον Χριστό και να ενωθούμε μαζί Του είναι μια “ιατρική”, αλλά “εν
πνεύματι ιατρική”, αφού διαφέρει από τις συνήθεις ιατρικές θεραπείες του
σώματος και γίνεται, πρωτίστως, στην ψυχή δια της ενεργείας του Αγίου
Πνεύματος. Και επειδή αυτή η πνευματική ιατρική εξασκείται με σοβαρότητα και
πνευματικές “αρχές”, γι’ αυτό και λέγεται “επιστήμη”.
Ναυπάκτου ΙΕΡΟΘΕΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου