Η συγχώρηση στους Ψαλμούς

Επειδή οι ψαλμοί κατέχουν καίρια θέση στη λειτουργική μας ζωή είναι πολύ σημαντική η μαρτυρία τους ως προς το θέμα της συγγνώμης. Οι Ψαλμοί περιέχουν εντυπωσιακά πολλά χωρία δια των οποίων ο ψαλμωδός και ο πιστός στη λατρεία, ικετεύει τον Θεό για συγχώρηση. Ο πιο γνωστός σ’ εμάς είναι ο 50ς (Ν΄) Ψαλμός: “Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου”, τον οποίο απαγγέλουμε τέσσερες φορές ημερησίως, στο Μεσονυκτικό, στον Όρθρο, στην Τρίτη Ώρα και στο Απόδειπνο.

Παρόμοια ικεσία βρίσκουμε στον 129ο Ψαλμό, ¨Εκ βαθέων εκέκραξά σοι, Κύριε, Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου....
Εάν ανομίας παρατηρήσεις, Κύριε, Κύριε, τις υποστήσεται;”. (1,4).
Αλλά η ίδια αγωνιώδης κραυγή επανέρχεται σε πολλούς ακόμη Ψαλμούς:
“Ένεκεν του ονόματός Σου, Κύριε, και ιλάσει τη αμαρτία μου, πολλή γαρ έστι” (24,11).
“Από πασών των ανομιών μου ρύσαι με....απόστησον απ’ εμού τας μάστιγάς σου....” (38, 9-11).
¨Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι” (Ψαλμ. 40,5).
“Μη μνησθής ημών ανομιών αρχαίων. Ταχύ προκαταλαβέτωσαν ημάς οι οικτιρμοί σου, Κύριε, ότι επτωχεύσαμεν σφόδρα” (78,8).
Αλλά και πολλά παρόμοια χωρία στους Ψαλμούς καθιστούν ολοκάθαρα φανερό πόση ανάγκη έχουμε από την ιαματική χάρη της θείας συγγνώμης. Χωρίς το έλεος του Θεού δεν έχουμε ελπίδα.
Ακόμη φωτίζουν και το γεγονός ότι δεν μπορούμε να εγείρουμε απαιτήσεις από τον Θεό. Έτσι αδύναμοι καθώς είμαστε δεν μπορούμε να κερδίσουμε ή να αξίζουμε το έλεος του, το έλεος Του, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να Τον υποχρεώσουμε να μας συγχωρήσει. Μπορούμε να περιμένουμε ταπεινά το δώρο της συγγνώμης Του: “Ένεκεν του ονόματός σου, υπέμεινε σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τον λόγον σου” (129,5), “καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει” (50,
Μετά οι Ψαλμοί επιμένουν ότι οι ικεσίες μας προς τον Θεό για συγχώρηση εισακούονται. Ο Θεός είναι γεμάτος από αγάπη και επιθυμεί να δείξει το έλεός Του και να προσφέρει την ίαση.
“Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον και πάντα τα εντός μου το όνομα το άγιον αυτού....τον ευιλατεύοντα πάσα τας ανομίας σου, τον ιώμενον πάσας τα νόσους σου.....οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος...καθώς οικτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τους φοβουμένους αυτόν” (στ. 1,3, 8, 13).
π. γ.

Αξίζει να μην ξεχνάμε τη φράση με την οποία αρχίζει ο 31ος Ψαλμός: “Μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι” (στ. 1).
“Επλανήθην ως πρόβατον απολωλός, ζήτησον τον δούλον σου, ότι τας εντολάς σου ουκ επελαθόμην” (118, 176”.
Βέβαια δεν θα πρέπει να θεωρούμε ότι η άφεση είναι εξασφαλισμένη, επειδή το έλεος του Θεού πηγαίνει μαζί με τη δικαιοσύνη Του. “ Έλεος και κρίσιν άσομαί σοι” (Ψαλμ. 100,1).