Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
αρχίζει τον επιμνημόσυνο λόγο του στον Αθανάσιο με την αποφθεγματική φράση:
“Αθανάσιον επαινών, αρετήν επαινέσομαι”. Πράγματι κάθε λόγος και κάθε πράξη του
ήταν έκφραση αρετής. Με την αγιότητα του βίου του, τους σκληρούς αγώνες κατά
των αιρέσεων, την πλούσια συγγραφική του παραγωγή και την εν γένει ηρωική
πολιτεία του αναδείχθηκε σ’ έναν από
τους οικουμενικούς διδασκάλους της Εκκλησίας και σ’ έναν από τους μεγάλους
αγίους της. Αποτελεί πρότυπο ζωντανής και ηρωικής πίστεως.
Ο Μ. Αθανάσιος γεννήθηκε το 295 μ. Χ. στην Αλεξάνδρεια από
φτωχή οικογένεια. Από μικρός διακρινόταν για τη ζωντανή πίστη του και τον
ιεραποστολικό του ζήλο. Τέθηκε υπό την προστασία του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας
Αλεξάνδρου και του δόθηκε η ευκαιρία ν’ αποκτήσει μεγάλη μόρφωση. Απέκτησε
πλούσια κλασσική μόρφωση, γνώρισε τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, των
οποίων εκτιμούσε τη σκέψη, αλλά βέβαια
και την εκκλησιαστική παιδεία.
Όταν εκδηλώθηκε η αρειανική αίρεση γύρω στο 318 ήταν
διάκονος της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας. Τότε σήμανε για τον Αθανάσιο η ώρα της
ενάρξεως των μεγάλων και ηρωικών αγώνων. Μαζί με τον γέροντα Αρχιεπίσκοπο
μετέβη στη Νίκαια για να συμμετάσχει στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Τότε στις
Συνόδους ελάμβαναν μέρος οι ποιμένες της Εκκλησίας όλων των βαθμών. Ο Αθανάσιος
χάρη στη μεγάλη του θεολογική και κλασσική μόρφωση και τη θερμουργό πίστη του
απέβη το κύριο πρόσωπο της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Η φήμη του εδραιώθηκε τόσο,
ώστε μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου αναδείχθηκε το 328 “ψήφω του λαού παντός”,
Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας.
Ως προϊστάμενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας απέβη “η προστασία των δεομένων, παράκλησις
των εν συμφοραίς, της πολιάς βακτηρία, της πενίας ποριστής, των χηρών
προστάτης, πατήρ των ορφανών, ιατρός των νοσούντων, προς δε φιλόξενος και
φιλόπτωχος”. Ακόμη ανέπτυξε μεγάλη
ιεραποστολική δράση και στην εποχή του οι κάτοικοι της Αβυσσυνίας έγιναν
χριστιανοί. Η σταθερότητα της πίστεώς του και
οι αγώνες του υπέρ της Ορθοδοξίας δημιούργησαν θανάσιμους εχθρούς, οι
οποίοι με σκευωρίες, συκοφαντίες κατόρθωσαν να επιτύχουν την καθαίρεσή του και
την εξορία του. Από τα 35 χρόνια της πατριαρχίας του τα 15 τα πέρασε στην
εξορία.. Πέντε φορές εξορίσθηκε, αλλά δεν κάμφθηκε. Στο τέλος θριάμβευσε και
επέστρεψε στο ποίμνιο του, το οποίο είχε
μείνει πιστό στον ποιμένα του. Η νίκη
του ήταν νίκη και θρίαμβος της Ορθοδόξου πίστεως. Μετά την τελευταία εξορία του
παρέμεινε πλέον αδιατάραχος επί του επισκοπικού του θρόνου μέχρι τέλος της
πολυκύμαντης ζωής του.
Η μορφή του Μ. Αθανασίου αποτελεί υπέροχο υπόδειγμα
έμπνευσης για κληρικούς και πιστούς, σημερινούς χριστιανούς. Αγωνίσθηκε για
μεγάλες και υψηλές ιδέες και σπουδαία ιδανικά. Ζούμε σε μια εποχή με υλιστικές
και μηδενιστικές αντιλήψεις. Αλλοτριώνονται αρχές και μεγάλα ιδανικά τα οποία
ομορφαίνουν και νοηματοδοτούν τη ζωή.
Δυστυχώς φθάσαμε στο σημείο να παραθεωρείται όλος ο
άνθρωπος, ενώ υποθάλπονται και προβάλλονται κατά κόρον τα κατώτερα ένστικτα
και πάθη. Αλλά ζωή χωρίς ιδέες, χωρίς
ιδανικά, χωρίς στόχους, χωρίς επιδιώξεις έρχεται στο ζωώδες επίπεδο με ό, τι
αυτό συνεπάγεται. Αυτή όμως η μονομερής άποψη της ζωής είναι επόμενο να οδηγεί
στην ανεπάρκεια και στην μηδαμινότητα, στο άγχος, την ανασφάλεια, στο μαρασμό
και στη μοναξιά.
Η μεγάλη και άρτια προσωπικότητα του Μ. Αθανασίου μπορεί να
εμπνεύσει και τους σημερινούς
χριστιανούς ν’ αντιληφθούν, ότι η ολοκλήρωση της ανθρώπινης υπάρξεως μπορεί να επιτευχθεί με την ολοκληρωμένη
πίστη, μια πίστη όπως την ορίζει το ευαγγέλιο, και για την οποία αγωνίστηκε ο
Μέγας Αθανάσιος.
π. γερ. σταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου