Η σημερινή γιορτή
είναι αφιερωμένη σε τρεις μεγάλους Πατέρες και ιεράρχες της Εκκλησίας μας.
Πρόκειται για την γιορτή των Τριών Ιεραρχών, Μ. Βασιλείου, Ι. Χρυσοστόμου και
Γρηγορίου του Θεολόγου.
Η Εκκλησία τους ονομάζει “φωστήρας της
τρισηλίου Θεότητος” και η ελληνική παιδεία τους τιμά ως προστάτες της σύνθεσης
της ελληνικής παιδείας με τον ευαγγελικό λόγο. Ο οικουμενικός ελληνισμός
συναντάται με την οικουμενικότητα της Εκκλησίας.
Η εορτή των Τριών Ιεραρχών φέρεται να
θεσπίσθηκε τον 11ο αιώνα ως εορτή των ελληνικών γραμμάτων. Σήμερα οι δάσκαλοι,
οι μαθητές και οι εραστές της ελληνικής παιδείας τιμούν τους μεγάλους αυτούς
Πατέρες και διδασκάλους, οι οποίοι με τη δράση τους και τα συγγράμματά τους εξεδήλωσαν τις νέες πνευματικές δυνάμεις
του ελληνισμού μέσα τον Χριστιανισμό. Συνέδεσαν αρμονικά Χριστιανισμό και
ελληνισμό και από τον σύνδεσμο αυτό
δημιουργήθηκε η ελληνορθόδοξη παράδοση. Αυτή λοιπόν η παράδοση αποτέλεσε
τη βάση και το θεμέλιο της νέας αυτοκρατορίας, τη Ρωμαίικη, η οποία
οικοδομείται κατά την περίοδο της παρουσίας των Τριών ιεραρχών.
Οι Τρεις Ιεράρχες με την ευρύτατη
χριστιανική γνώση, τιμώντας τις Άγιες Γραφές, τιμούσαν παράλληλα και τη θύραθεν
λεγόμενη παιδεία την οποία διδάχθηκαν στις φιλοσοφικές σχολές. Οι Τρεις
Ιεράρχες την θεωρούσαν ως “των παρ’ ημίν αγαθών το πρώτον”.
Εμβριθείς μελετητές τη διδασκαλίας του
Χριστού έθεταν την ουσία του Χριστιανισμού, όπου και ο Κύριος, στην αγάπη χωρίς
διακρίσεις . Στα τελετουργικά δρώμενα δεν έβλεπαν την τήρηση κάποιων τύπων,
αλλά θεωρούσαν τον τύπο ότι είχε σημασία μόνο ως έκφραση πνευματικού περιεχομένου. Έτσι ο άγιος
Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν δίστασε να συντομεύσει την μακρά θ. Λειτουργία του Μ.
Βασιλείου για την ευχερέστερη
παρακολούθηση εκ μέρους των
πιστών.
Είχαν ήθος άμεμπτο και σφράγιζαν την
χριστιανική διδασκαλία με την άγια ζωή τους. Ο βίος τους ήταν οδηγός της
θεωρίας και η θεωρία επισφράγιση του βίου τους. Η αγιότητα της ζωής τους έδινε
το δικαίωμα να ελέγχουν κακές καταστάσεις ακόμη και μέσα στο χώρο της Εκκλησίας
προς ανάξιους κληρικούς. Πίστευαν πως το γόητρο της Εκκλησίας δεν κινδυνεύει με
τον έλεγχο, αλλά με την συγκάλυψη και την ανοχή.
Ως αληθινοί σοφοί δεν απέφυγαν την έρευνα,
αλλά έχοντας υπ’ όψη τους τον κυριακό λόγο “γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια
ελευθερώσει υμάς”, φιλοσοφούσαν γύρω από δογματικά ζητήματα στα οποία θεωρούσαν
ότι “το επιτυγχάνειν ουκ άχρηστον και το αμαρτάνειν ακίνδυνον”. Πιστοί
ερμηνευτές της διδασκαλίας της Εκκλησίας δεν έγιναν στενοί κατηχητές, αλλά με
ευρύ πνεύμα και αληθινή αντίληψη της ζωής και επίγνωση της ανθρώπινης φύσεως,
ανεδείχθησαν φιλελεύθεροι θεολόγοι
προσελκύοντας σ’ αυτή τους ακροατές τους.
Ανέπτυξαν σπουδαία ιεραποστολική δράση και έγιναν φορείς των
χριστιανικών αληθειών και του ελληνισμού.
Σήμερα τιμάμε σπουδαίους εκπροσώπους
της χριστιανικής ηθικής, αλλά και της ελληνορθόδοξη σοφίας. Ο ελληνορθόδοξος
πολιτισμός εκπολίτισε πολλούς βαρβάρους της Βαλκανικής και της Ασίας και έδωσε
τα φώτα στην Ευρώπη, η οποία δυστυχώς σήμερα στρέφει τα νώτα της στις όριζες
της.
Ως Έλληνες Χριστιανοί, όσοι νοιώθουμε,
ότι είμαστε κληρονόμοι μιας τέτοιας
παραδόσεως και παρακαταθήκης,
οφείλουμε να σεβόμαστε αυτό τον θησαυρό της νεώτερης ελληνικής ιστορίας και
παιδείας.
π. γ .στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου