Όλος ο αγώνας του καθενός είναι
να τον αναγνωρίζουν, να τον παραδέχονται, να αισθάνεται ότι είναι κάποιος, μη
τυχόν τον απορρίψουν. Αυτή είναι η
τυραννία του ανθρώπου, και δεν καθόμαστε λίγο να φιλοσοφήσουμε γιατί να είναι
έτσι. Οι άγιοι δεν τα πήραν έτσι. Οι μαθητές του Χριστού, οι απόστολοι τι
έκαναν; Δέχτηκαν την απόρριψη. Γι’ αυτό λένε: Ως μηδέν έχοντες και τα πάντα
κατέχοντες. Την ώρα ακριβώς που δεν έχεις τίποτε, τα έχεις όλα. Την ώρα που
απορρίπτεις εντελώς τον εαυτό σου ή δέχεσαι να απορριφθεί εντελώς ο εαυτός σου,
την ώρα εκείνη έχεις τον εαυτό σου, και γίνεσαι άνθρωπος του Θεού. Απαρνησάσθω
εαυτόν, είπε ο Κύριος. Πως δεν πιανόμαστε από μερικές λέξεις τόσο ξεκάθαρες;
“Ος δ’ αν απολέσει την εαυτού ψυχήν.... ούτος σώσει αυτήν”. Όποιος χάσει τον
εαυτό του ζώντας την απόρριψη, αυτός θα βρει τον εαυτό του.
π. Σ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου