ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ

Την εορτή της Γεννήσεως του Θεανθρώπου Χριστού προαναγγέλλει η ευαγγελική περικοπή του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου που βρίσκεται στην αρχή του Ευαγγελίου του και της Καινής Διαθήκης. Εκεί ο ιερός συγγραφέας αναφέρει όλα εκείνα τα στοιχεία που προσδιορίζουν τον χαρακτήρα του Νηπίου της Βηθλεέμ. Ο τρόπος και τα περιστατικά της Γεννήσεως του Κυρίου δεν μας δίνουν απλά την ανάμνηση της μεγάλης εορτής της χριστιανοσύνης, αλλά μας αποκαλύπτει τον “τεχθέντα Σωτήρα”. Διαγράφουν τα όρια του προσώπου του Κυρίου, “ως υιού του Θεού και Θεού των ανθρώπων”. Πέρα από τη φυλακή του ανθρώπινου λογικού και μέσα στο σπήλαιο της Βηθλεέμ “ο Λόγος γίνεται σαρξ”. Θεός και άνθρωπος συναντώνται στο πρόσωπο του Θεανθρώπου. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σημειώνει: “ου φύσεως το έργον αλλά τρόπος οικονομικής συγκαταβάσεως”. Με το πνεύμα της θεολογίας αν προσεγγίσουμε τον Θεάνθρωπο Κύριο θα βεβαιωθούμε, ότι “ο εκ Παρθένου τεχθείς” είναι η προσδοκία των εθνών.

Μέσα στην πλημμυρίδα της ειδωλολατρίας υπήρχε μια σπίθα αλήθειας. Η ελπίδα της προσμονής του Σωτήρος Χριστού: “Και αυτός ην προσδοκία των εθνών”. Η θεϊκή αυτή φωνή πέρασε μέσα στην ιστορία του προχριστιανικού κόσμου σαν μια ελπίδα που φώτιζε αμυδρά τη σκέψη των φιλοσόφων και ανακούφιζε το πολύτροπο δράμα του ανθρώπου. Η προσδοκία για την έλευση του Μεσσία θα έφερνε την ειρήνη και την λύτρωση στον κόσμο που ήταν αίτημα της προχριστιανικής κοινωνίας. Δεν ήταν δυνατό ο άνθρωπος να βρίσκεται σε μια αιώνια πτώση. Αυτό είναι το περιεχόμενο της προσδοκίας των εθνών που γίνεται αποκάλυψη της Παλαιάς Διαθήκης.

Εκείνο που αναζητούσε ο ειδωλολατρικός κόσμος μέσα στο λίγο φως του πνεύματός του, αποκαλύπτεται με εκτυφλωτικό και θαυμαστό τρόπο, από το πρωτευαγγέλιο μέχρι τη φωνή της ερήμου του Ιορδάνη, η οδός της προπαρασκευής του κόσμου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο περιούσιος λαός δεν ανέμενε αόριστα κάποιο σωτήρα. Πίστευε ότι το “άστρον του Ιακώβ” θ’ ανατείλει στο στερέωμα και η Παρθένος “εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσωμεν το όνομα αυτού Εμμανουήλ”.

Οι πατριάρχες, οι προφήτες, ο ναός, οι θυσίες όλη η ζωή του Ισραήλ ήταν στραμμένη σ’ ένα στόχο: στην έλευση του Μεσσία. Ο Εμμανουήλ γεννήθηκε από Παρθένο και η φωνή του Νόμου της Π. Δ. έγινε η χάρη του Λόγου και ο Θεός τώρα κατοικεί μόνιμα στον άνθρωπο.

Το θείο Βρέφος που γεννήθηκε ως άνθρωπος, δεν είναι μόνον η προσδοκία του κόσμου και ο Μεσσίας της Π. Δ. Είναι προπάντων ο Θεός που ήρθε για να μείνει μαζί μας . Ήρθε για να έρχεται, και εφόσον έρχεται, ήρθε.

Η εορτή, λοιπόν, των Χριστουγέννων μας προσκαλεί να ζήσουμε την ενανθρώπηση του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού με την ορατή και αισθητή παρουσία Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο Θεός του χριστιανικού ευαγγελίου είναι ο Εμμανουήλ. Αυτός που είναι μέσα στην καρδιά μας για να φωτίζει το πνεύμα μας, να δίνει την άνωθεν ειρήνη, για να μας μεταμορφώνει σε εικόνες Θεού ζώντος και να μας λυτρώνει από την αμαρτία, τη φθορά και τον θάνατο.

Για είναι όμως ο Εμμανουήλ- “ο Θεός μεθ’ ημών” Θεός της υπάρξεώς μας, πρέπει να γίνει ο ερχόμενος της καρδιάς μας. Αυτός που η παρουσία Του θα είναι μια διαρκής επίσκεψη μέσα μας. Γιατί η επίσκεψη προϋποθέτει την ζωντανή παρουσία και με την αίσθηση της πίστεώς μας μπορούμε να ζούμε μέσα στο πνεύμα της επισκέψεως του Σωτήρος Χριστού.

Κάποτε οι άνθρωποι ρώτησαν τον Χριστό: “εσύ είσαι ο ερχόμενος ή κάποιον άλλο πρέπει να περιμένουμε;”.Η απάντηση στο ερώτημα αυτό προσδιορίζει την ποιότητα του χριστιανισμού μας. Το Ευαγγέλιο μας λέγει με απλότητα και σαφήνεια για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι “ ο ων και ο ην και ο ερχόμενος”.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει πλέον “προσδοκίες”, γιατί έχει αχώριστο σύντροφο τον Εμμανουήλ. Τι άλλο μπορεί να περιμένει που ν’ αλλάξει τη ζωή του, αφού ο Θεός είναι μαζί του;

Τα Χριστούγεννα θα ηχήσουν και πάλι χαρμόσυνα οι καμπάνες σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο για αναγγείλουν την Γέννηση του Σωτήρος Χριστού. Αμέτρητες ανθρώπινες υπάρξεις θα γονατίσουν μπροστά στο Θείο Βρέφος για να προσκυνήσουν τον Εμμανουήλ. Ευχής έργο θα ήταν να μην ζήσουμε το γεγονός αυτό σαν ένα συναισθηματικό πυροτέχνημα, όπως δυστυχώς συμβαίνει, αλλά σαν μια προσωπική αποκαλυπτική εμπειρία πίστεως για τον τεχθέντα Εμμανουήλ.

Η γέννηση του Χριστού είναι γεγονός που μας αφορά προσωπικά. Γι’ αυτό ας ευτρεπίσουμε το σπήλαιο της ψυχής μας, ώστε ο Εμμανουήλ όχι μόνον να γίνει ευπρόσδεκτος μέσα μας, αλλά να παραμένει πάντα “ο μεθ’ ημών Θεός”.

π. γ. στ.