Πάντοτε οι άγιες ψυχές έπιαναν την ουσία της όλης
πνευματικής ζωής και δεν τους επηρέαζαν άλλα πράγματα. Ας είχαν και προσόντα
και τάλαντα (όπως ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός). Τίποτε δεν τους επηρέαζε. Όλα
τα άφηναν στον Θεό- δια της υπακοής στο μοναστήρι, στην Εκκλησία- ώστε, όταν
και αν ήθελε ο Θεός, να τα χρησιμοποιήσει. Και όταν αφήνει κανείς δια της
υπακοής απλώς τα πάντα, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του, το θέλημά του, ακόμη
κι αν είναι άγιο θέλημα, όπως ήταν το θέλημα του Χριστού.
Κάθε
μέρα γιορτάζουμε οσίους, μάρτυρες. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι διαβάζουμε,
ακούμε τους βίους τους, και μας συγκινούν, μας θέλγουν, αλλά δεν το λέει η καρδιά μας να τους μιμηθούμε Μας
αφήνουν τελικά ανέγγιχτους όχι απλώς η διδασκαλία, αλλά η ζωή, τα βιώματα των
αγίων. Και πονάει κανείς, καθώς βλέπει τις ψυχές σκληρές και παγωμένες. Έως
πότε;
π.
Σ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου