Η αλλαγή για να είναι
δημιουργική προϋποθέτει να έχει στόχο. Να έχει κατεύθυνση. Να έχει
έμπνευση.
Η αλλαγή για να είναι ασφαλής απαιτεί να έχει βάση. Να έχει
ρίζες για να τροφοδοτείται. Να μην κόβει το κλαδί πάνω στο οποίο στηρίζεται.
-Αλλαγή όχι ως ενταφιασμός του παρελθόντος, αλλά ως ανατολή
του μέλλοντος.
-Αλλαγή όχι ως αποφυγή, αλλά ως επιθυμία.
-Αλλαγή όχι ως συγκάλυψη των δυσάρεστων, αλλά ως επεξεργασία
των επιθυμιών.
-Αλλαγή όχι ως κουκούλωμα των αποτυχιών, αλλά ως ανάδειξη
των δυνατοτήτων.
-Αλλαγή όχι ως υποτίμηση του παραδοσιακού, αλλά ως έμπνευση
από το αυθεντικό.
-Αλλαγή όχι ως μαγική ευχή, αλλά ως ανάληψη προσωπικής
ευθύνης.
Η αλλαγή εξυπηρετεί την ανάπτυξη. Όταν η αλλαγή γίνεται
αυτοσκοπός, τότε αποτελεί εμμονή και επομένως αυτοακυρώνεται. Είναι τότε που
δεν έχει βάσεις και δεν έχει προοπτική. Η αλλαγή τότε γίνεται μια ρευστή
αναξιόπιστη κατάσταση.
Η άλογη θεοποίηση της αλλαγής είναι ίδιον των ανθρώπων που
δεν θέλουν να θυμούνται το παρελθόν, που δεν γνωρίζουν να ζήσουν το παρόν και
αναζητούν απεγνωσμένα και πανικόβλητα κάποια ελπίδα στο μέλλον, από κάτι
διαφορετικό που, υποτίθεται, θα είναι η λύση.
Δημ. Καραγάννη, “ΑΛΛΑΖΕΙ ο άνθρωπος;”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου