Πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι εμείς
οι Έλληνες, όχι μόνο
για την
καταγωγή μας
και την
πίστη μας
,αλλά και
την πολυπολιτισμικότητά μας
(!),για την
....νεοελληνική μας
ευγένεια και
την φιλανθρωπία μας......
Είμαστε δε
πολύ ευγενείς και φιλάνθρωποι, αφού προτείνουμε όχι
μόνον να
απαγορευτούν το
ψήσιμο χοιρινών και η
χρήση αλκοόλ κοντά σε
τζαμιά και
χώρους φιλοξενίας μεταναστών, αλλά
και να
υπάρξει πρόστιμο για
τους παραβάτες, με
επερώτηση, παρακαλώ στην
Ελληνική Βουλή!
Σαν να
ήταν τα
τζαμιά και
οι πρόσφυγες μέρος
της παράδοσης του
πολιτισμού μας
και της
γειτονιάς μας
αντίστοιχα. Και
πρέπει να.....μετακομίσουν ψητοπωλεία, μπαρ (όχι
ότι είμαι
υπέρ τους) ακόμη
και κρεοπωλεία αφού
η θέα
των σφαγείων των χοίρων αναστατώνει τους
μετανάστες μουσουλμάνους!
Αναρωτιέμαι.... που είναι κρυμμένη η
τόση ευαισθησία, η ευγένεια και η
φιλανθρωπία και, πως δεν εκδηλώνεται προς τους
συμπατριώτες μας Έλληνες, προς τους
ομόδοξους μας
Χριστιανούς Ορθοδόξους(επιτέλους, οι
περισσότεροι ακόμη
είμαστε βαπτισμένοι στο
όνομα της
αγίας Τριάδος), όταν σε
όλες τις
περιόδους της
νηστείας, σε
όλα τα
σχολικά και
μη κυλικεία- με εξαιρέσεις για να
τονίζουν τον
κανόνα- υπάρχουν κατά
κατά κανόνα πασχαλινά προϊόντα; Όταν
στις σχολικές γιορτές και
γενέθλια προσφέρονται μόνον
πασχαλινά γλυκά και
αγνοούμε, στην
καλύτερη περίπτωση, τα
πιστεύω και
τα ήθη
και έθιμα
του συμμαθητού μας, του
φίλου μας,
του γείτονά μας, γιατί
τις περισσότερες φορές
τους ειρωνευόμαστε για τις
ντεμοντέ αντιλήψεις, ή και
κάνουμε διδασκαλία: “τα εισερχόμενα δεν βλάπτουν, τα
εξερχόμενα να
προσέχουμε!”;
Όταν έξω
από πανηγυρίζοντες ναούς,
ανεξάρτητα αν
είναι Τετάρτη ή Παρασκευή, ή νηστεία των Χριστουγέννων, ή Μ.
Τεσσαρακοστή (ναι
υπάρχει και
τότε νηστεία και όχι
μόνον του
κρέατος!) τσικνίζεται ο περιβάλλον χώρος
από παντός είδους ψητά και
άλλα πασχαλινά εδέσματα. Όταν σε
όλη την
Ελλάδα, την
Μεγάλη Εβδομάδα ακόμη και
αυτήν την
Μ. Παρασκευή ψήνονται κάθε
είδους κρέατα!
Η ευαισθησία, η
αγάπη και η
φιλανθρωπία εξαντλούνται στο
ανώνυμο πλήθος και
χάνεται στο
ίδιο μας
το σπίτι. Αγαπώ όλον
τον κόσμο
και μισώ
τον αδελφό μου, όμως,
πρέπει να γίνεται πρώτα η
άσκηση της
αγάπης, για να
μπορεί να
επεκταθεί σε
όλον τον
κόσμο.
Για δύο
χιλιάδες και
πλέον χρόνια γιορτάζουμε την
Γέννηση του
Χριστού. Και τότε
και σήμερα “απογράφονται” και
μετακινούνται “οι λαοί τω
δόγματι των
καισάρων”. “Επεγράφημεν οι
πιστοί, ονόματι Θεότητος, του
ενανθρωπήσαντος Θεού
ημών”, του
Χριστού, που μας χάρισε το όνομά
Του. Γι’
αυτό και
μόνον είμαστε υπερήφανοι και
εν Αυτώ
καυχώμεθα.
“Προσκυνούντες Του
την Γένναν” ας
μάθουμε Ποιος
είναι. Είναι
η σεσαρκωμένη Αγάπη, και να
κάνουμε αρχή
μαθητείας, στην
δική Του
αγάπη και φιλανθρωπία. Έστω και
τώρα. Ποτέ
δεν είναι
αργά.
“Ενοριακή Ευλογία”, τ.
209
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου