Πως αλλάζουν οι καιροί

Και εγένετο νύκτα και εγένετο πρωί.....ημέρα... και εμείς συνεχίζουμε να μένουμε στο σπίτι, λόγω κορωνοϊού.

          Και ήρθε η ώρα να παραδώσω το κείμενό μου. Κατέβαλα απίστευτη προσπάθεια να γράψω κάτι που να κάνει εντύπωση. Μέρες προσπαθούσα να βρω μία εντυπωσιακή εισαγωγή με την σκέψη ότι τώρα που βρισκόμαστε στην κατάσταση του εγκλεισμού πληκτρολογούνται αμέτρητες λέξεις, κείμενα, ατάκες και δεν ήθελα να περάσει απαρατήρητο το μικρό μου πόνημα. Οι μέρες πέρασαν και ήρθε η ώρα να παραδώσω. Αρπάζω λοιπόν τα χειρόγραφά μου και με πόνο ψυχής γράφω.

          Καλύτερα έπρεπε να πω με φόβο ψυχής, γιατί εκεί μέσα βαθιά στην κρυφή γωνιά που δεν την βλέπει κανένας παρά μόνο  Θεός, που όλα τα γνωρίζει, είναι φωλιασμένος ο φόβος. Ο φόβος όχι του κορωνοϊού, αλλά του θανάτου. Απλώς ο ιός αυτός ήταν η αφορμή να έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον μεγαλύτερο μας φόβο. Τον θάνατο.

          Και για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ να μην προστατευόμασταν. Η ζωή είναι αγαθό που μας χάρισε ο Θεός. Και σαφώς θα την προστατέψουμε. Και καλά κάνουμε και παίρνουμε  μέτρα. Όλα σωστά είναι. Αλλά...να είδα μέσα  στο βάθος της ψυχής μου ότι φοβήθηκα πού. Για μένα, για τους δικούς μου, για τον κόσμο γύρω μου, για το αύριο.

          Καλό είναι αυτό, θα μου πείτε οι πιο διαβασμένοι στα πνευματικά. Ταπεινώνει ο φόβος. Νοιώθεις ότι δεν είσαι “ο πρώτος του χωριού”. Δεν είσαι ο παντοδύναμος, ο πανίσχυρος. Και λένε οι Πατέρες ότι το πρώτο βήμα προς την μετάνοια γίνεται με την ταπείνωση.

          Κι εδώ μία ακόμα σκέψη μοιράζομαι μαζί σας. Ναι, μείναμε σπίτι αλλά.... έκλεισαν οι ναοί μας και το δυσκολότερο, δεν μετέχουμε στο Μυστήριο της θείας  Ευχαριστίας. Σαν να μας έδωσε έναν κανόνα ο Κύριος και θέλει από μας να κάνουμε υπακοή και να μετανοήσουμε, για να άρει τον κανόνα αυτό.

          Πάντως μέχρι τώρα υπάκουοι σταθήκαμε και μακάρι αυτό να κρατήσει όσο χρειασθεί. Μην παρασυρθούμε  από την ομορφιά της γλυκιάς  άνοιξης και της γαλάζιας πατρίδας, που για μια ακόμα φορά στέκεται ψηλά σαν φάρος για τις άλλες χώρες, με τους άριστους υπευθύνους και επιστήμονες.

          Όνειρο ζωής ήταν να πάω στην Αμερική και να γυρίσω στην Ευρώπη . Να σας πω την αλήθεια; Ούτε σε web kamera δεν λαχταράω να δω τα μέρη αυτά. Πως αλλάζουν οι καιροί και πόσο μας αλλάζουν οι κορωνοϊοί....  

          “Αγια ΛΥΔΙΑ”,τ. 565