Διψώ για φως

Θεέ μου, διψώ για φως. Ικετεύω για φως. Βρίσκομαι σε τέτοια σύγχυση, περπατώ σε τόση ομίχλη, ου έχω επείγουσα ανάγκη του φωτισμού Σου.

          Οι ιδέες μου είναι απερίγραπτα συγκεχυμένες. Βλέπεις τον κυκεώνα μέσα μου. Λυπήσου με.

          Διάβασα άτακτα, Θεέ μου. Άκουσα με περιέργεια, που έφθανε τα όρια της απληστίας. Γοητεύτηκα συχνά από τις μοντέρνες ιδέες. Ένοιωσα τον εαυτό μου ανίσχυρο στη χειμαρρώδη έφοδο των διαφόρων ιδεολογιών.

         Έζησα την τραγωδία του θανάτου των διαφόρων ιδανικών της ψυχής μου.

          Και τώρα, ω Φως πανάγιο, βαδίζω σαν τυφλός στο μισοσκόταδο. Τρέμω μέσα στην αβεβαιότητα . Δεν ξέρω πιο θάναι το προσεχές βήμα μου, που θα καταλήξει η πνευματική  μου περιπλάνηση.

          Άνοιξέ  μου τα μάτια. “Φώτισον τους οφθαλμούς μου”, Χριστέ. Άναψε μέσα μου το φως του Πνεύματός Σου. Για να ιδω  σωστά, για να ιδω πλήρως.

          Μη μου το αρνηθείς το φως Σου στο δρόμο της ζωής. Δείξε  μου τι πρέπει να πιστεύω. Βάλε σε τάξη τις ιδέες μου. Κάψε με το φως Σου ό, τι εσφαλμένο, κακό κι άρρωστο υπάρχει στο πνεύμα μου.

          Ζύμωσε με τη λάμψη της Αλήθειας Σου τις πεποιθήσεις μου.

          Δείξε μου, ω Ήλιε ακηλίδωτε, τι πρέπει να κάνω, πως να ζω, τι ν’ αγαπώ, για να βρίσκομαι πάντα κάτω από τις ακτίνες Σου. Για να πορεύομαι “εν τω φωτί του προσώπου Σου”.

          Σε παρακαλώ, λάμψε και στη διάνοιά μου, για να προχωρώ στην επιστήμη και να κατακτώ τη γνώση. Όπλισε το νου μου με διαύγεια, αύξησε τη δύναμη αντίληψης και κρίσης, τόνωσε τη μνήμη μου.

          Κάνε με ένα φωτισμένο άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που θα κατακτά ολοένα και πιο πολύ τη μόρφωση. Την αληθινή μόρφωση.

          Ω Ιησού, αιώνιο Φως του κόσμου, “σημειωθήτω εφ’ ημάς το φως του προσώπου Σου” κι η λάμψη της θεότητός Σου ας καταυγάσει το νου και την καρδιά και τη θέλησή μας.

          ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Πρώην αρχιεπισκόπου Αμερικής