Την προσμονή του αναμενόμενου Μεσσία τη
βρίσκουμε από την Παλαιά Διαθήκη έως τον
Προμηθέα του Αισχύλου. Αυτή την ιδέα την ευαγγελιζότανε η μία γενεά στην άλλη,
έως ότου έγινε πραγματικότητα.
Με το ίδιο πνεύμα και με την ίδια
συνοχή ευαγγελιζόταν την ελευθερία η μια γενεά των Ελλήνων στην άλλη ελληνική
γενεά. Και αυτή έγινε πραγματικότητα το 1821.
Το πνεύμα του Ευαγγελισμού όμως
ανάμεσά μας δεν τελείωσε. Ο καθένας μας έχει ανάγκη ν’ ακούσει και να ζήσει
πάλι το Ευαγγέλιο της Εκκλησίας.
Λεγόμαστε, αλλά δεν είσαστε
πραγματικά χριστιανοί. Δεν έχουμε ποτιστεί με το πνεύμα του Ευαγγελίου. Ζούμε υποκριτικά ή διεστραμμένα τον
χριστιανισμό. Το πνεύμα της αγάπης και αλήθειας μας είναι σχεδόν άγνωστα. Δεν είμαστε
το φως του κόσμου, και ο κόσμος μένει ακόμη στο σκοτάδι. Έχουμε απόλυτη ανάγκη
επανευαγγελισμού. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας
λέγει συνεχώς: «Ευαγγελίσασθε ημέραν εξ ημέρας το σωτήριον του Θεού».
Κάθε μέρα ας δεχόμαστε και ας κάνουμε ένα επανευαγγελισμό της αλήθειας.
Μόνο αν δεχτούμε τον Ευαγγελισμό του
Ευαγγελίου θα έχει νόημα για μας τόσο ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όσο και ο
Ευαγγελισμός της Εθνικής μας ελευθερίας. Τότε η θυσία του Χριστού, οι θυσίες
των μαρτύρων και οι θυσίες των ηρώων του είκοσι ένα δεν θα είναι για μας θεωρίες
και γεγονότα χαμένα.
Θα είναι έμπνευση για την εθνική και πνευματική μας
ελευθερία, φυσικά και σωτηρία.
Ιερ. Τιμοθέου ΚΙΛΙΦΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου