ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

 

Αναζητώντας τον χαμένο θησαυρό

            Από αύριο διαβαίνουμε το κατώφλι της Μ. Σαρακοστής και το σημερινό ευαγγέλιο έρχεται να μας δώσει κατεύθυνση προς το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού.

            Η σημερινή ευαγγελική διήγηση αναφέρεται σε ποικιλία θεμάτων που φαίνονται φαινομενικά διαφορετικά μεταξύ τους.

            Μιλάει για το πόσο είναι αναγκαία η συγχωρητικότητα στη ζωή του χριστιανού, μιλά για τη νηστεία και τη χαρά που πρέπει να δημιουργεί η άσκηση στους πιστούς, και τέλος η περικοπή προειδοποιεί τους χριστιανούς να μην επενδύουν στη ζωή τους σε θησαυρούς που είναι εφήμεροι και χάνονται με το πέρασμα των καιρών, αλλά να αφοσιωθούν   στην απόκτηση θησαυρών που δεν κινδυνεύουν από ληστές και φυσικές καταστροφές.

            Η λέξη θησαυρός προκαλεί ένα ρίγος στον άνθρωπο. Δηλώνει κάτι το εξαιρετικό και πολύτιμο για τη ζωή του. Μάλιστα η έννοια του θησαυρού συνοδεύεται συχνά με έναν επιθετικό προσδιορισμό. Μιλάμε για τν κρυμμένο θησαυρό.

            Ο θησαυρός αποκρύπτεται από τα μάτια των άλλων ανθρώπων, γιατί φοβούνται ότι μπορεί να γίνει αντικείμενο φθόνου, ζήλειας ή και κλοπής.

            Αυτό όμως κρύβει και μια αίσθηση απροθυμίας να μοιρασθούμε τον θησαυρό μας. Αυτό  εκφράζει την αγωνία του ανθρώπου για να μην βρεθεί σε κατάσταση ανάγκης. Γι’ αυτό γεμίζει σεντούκια, σακούλες, στρώματα για να κρύψει τα χρήματα, κτίζει απόρθητα χρηματοκιβώτια και αποκτά απρόσιτες τραπεζικές θυρίδες.

            Όμως το ευαγγέλιο μας θυμίζει πως καιροφυλακτούν πολλοί κίνδυνοι. Ο σκόρος, το σκουλήκι, αλλά και οι κλέφτες μπορούν να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο και να χάσουμε τους θησαυρούς μας.

            Επενδύσαμε σε ποικίλους  θησαυρούς  και τώρα τους βλέπουμε να χάνονται. Οι καρδιές μας ήταν δοσμένες σ’ αυτούς και τώρα μένουν ραγισμένες και οι ζωές μας τσακισμένες.

            Όμως ο θησαυρός μπορεί  να είναι κρυμμένος και για ένα άλλο ποιο επικίνδυνο λόγο. Μπορεί να είναι κρυμμένος γιατί φοβόμαστε ν’ αποκαλύψουμε στους άλλους, η και στον ίδιο τον εαυτό μας, σε τι έχουμε επενδύσει τις ελπίδες μας. Και φοβόμαστε πως όταν αποκαλυφθεί ποιος ήταν ο θησαυρός μας, θα ντροπιαστούμε. Και τούτο γιατί θα φανερωθούν τα πάθη μας, ο εγωισμός μας, οι αμαρτωλές επιθυμίες μας και η εσωτερική μας φτώχεια.

            Η πορεία προς τον Σταυρό δεν είναι καθόλου εύκολη. Και αυτό φαίνεται από τη στάση των μαθητών και ιδιαίτερα από την τραγική κατάσταση του Ιούδα, ο οποίος είχε επενδύσει σε εφήμερους θησαυρούς και η καρδιά του ήταν μακριά από τον Χριστό.

            Δεν μπορεί να διαχειριστεί την αποκάλυψη, ότι ο θησαυρός του ήταν κάλπικος, και ότι ο Χριστός ήταν ακόμη ένας άνθρωπος, που ήθελε  ν’ αλλάξει την κοινωνική κατάσταση του κόσμου. Ένιωσε προδομένος και κατέληξε προδότης. Έχασε κάθε ελπίδα και οδηγήθηκε στην αυτοκαταστροφή. Αλλά και οι άλλοι μαθητές δοκιμάστηκαν και κλονίστηκαν, αλλά δεν οδηγήθκαν στην απελπισία. Έμειναν ενωμένοι, με ελπίδα και υπομονή.

            Ο θησαυρός τους παρέμεινε ο  Ιησούς Χριστός, γι΄ αυτό αξιώθηκαν να Τον δουν αναστημένο και να Τον αναγνωρίσουν.

            Η περικοπή όμως μας προσφέρει και δύο κριτήρια για να μην φτάσουμε στο σημείο, ότι είχαμε δώσει την καρδιά μας σε εφήμερους θησαυρού. Τα κριτήρια είναι η συγχώρηση και η νηστεία.

            Η συγχώρηση είναι η στάση εκείνη που δεν αφήνει τις γέφυρες μεταξύ των ανθρώπων να γκρεμισθούν. Συχνά ένα μέρος του θησαυρού μας είναι ακριβώς οι ανθρώπινες σχέσεις. Συχνά λέμε: «Αυτός ο άνθρωπος είναι θησαυρός», όταν θέλουμε να δείξουμε πόσο σπουδαία είναι η παρουσία ενός αγαπημένου προσώπου στη ζωή μας.

            Πολλά πάθη, όπως η ιδιοτέλεια, ο εγωισμός, ο φθόνος, η οργή γίνονται το σκουλήκι και ο σκόρος που αφανίζουν το θησαυρό των ανθρωπίνων σχέσεων. Σύζυγοι, γονείς, παιδιά, φίλοι είναι έτοιμοι να σκορπίσουν τον θησαυρό της αγάπης και βρίσκονται ολομόναχοι και ψυχικά φτωχοί.

            Οι αφορμές δεν θα λείψουν ποτέ. Γι’ αυτό  Χριστός μας λέει σήμερα πως η συγχώρηση είναι εκείνη που θα  καταστήσει τον θησαυρό των ανθρωπίνων σχέσεων ακέραιο.

            Αλλά και νηστεία από το άλλο μέρος μας θωρακίζει από την τάση να είμαστε προσκολλημένοι σε πράγματα που δεν είναι τόσο σημαντικά. Μας καθαρίζει από τα πάθη και μας οδηγεί προς τον Χριστό, κρατώντας το βλέμμα μας καθαρό σχετικά με το ποιος είναι ο πραγματικός θησαυρός στη ζωή μας. Μας μαθαίνει τι είναι εκείνο που χορταίνει πραγματικά τον άνθρωπο, πια τροφή δεν θα λειψοί ποτέ από την ζωή μας.

            Ας πορευτούμε τη μακρά πορεία της Σαρακοστής, μια πορεία που είναι εικόνα που συμβολίζει τη συνολική πορεία στο διάβα της ζωής μας, με υπομονή και ελπίδα, έχοντας ως κριτήριο για τη σωστή πορεία μας τη συγχώρηση και τη νηστεία.

            Ας επενδύσουμε στον ένα και μοναδική θησαυρό αυτού του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Για να μπορέσουμε παρά τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, ν’ αντέξουμε τη δοκιμασία του πάθους για να ζήσουμε και την Ανάσταση.