Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ γίνεται μέσα μας. Στην καρδιά και στον νου μας. Πρέπει όμως να
βγει έξω από την καρδιά μας η θανατηφόρα λάσπη την αμαρτίας. Να πετάξουμε από
την ψυχή μας την αρρώστια και το σκοτάδι
και να βάλουμε στην θέση τους την υγεία και το φως του Θεού. Και αυτό
γίνεται με την εξομολόγηση, όταν με ολοκληρωτική ειλικρίνεια ομολογήσουμε τις
αμαρτίες μας όλες και τις αρνιόμαστε με τα έργα μας.
Ο Απόστολος και
Ευαγγελιστής Ιωάννης μας εξηγεί: «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς
πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών,
πιστός έστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς έπο πάσης αδικίας» ( Α΄ Ιωάν. 1, 8-9).
Το πρώτο και πιο
σπουδαίο βήμα στο δρόμο της σωτηρίας το κάνουμε μπροστά στον εξομολόγο ε την
εξομολόγησή μας. Και πρέπει να τις λέμε όλες τις αμαρτίες μας, μικρές και
μεγάλες, «διότι ανίσως και κρύψεις μίαν, όλες ασυγχώρητες μένουν”, λέγει ο
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Ας δούμε τι έλεγε για τους ανεξομολόγητους:
«Ο ανεξομολόγητος ο
άνθρωπος είναι όμοιος με έναν αβάπτιστον και είναι αδύνατον να σωθεί. Και -ανίσως
ένας οπού απέθανεν, ει μεν και επρόφθασεν και εξωμολογήθη και ας δεν
εκοινώνησεν, είναι ελπίδα εις αυτόν. Ει δε και δεν εξωμολογήθη ας κοινωνήσει
όσες φορές θέλει, τίποτες δεν ωφελείται, μάλιστα βλάπτεται επειδή και κοινωνεί
ανάξια και αλλοίμονον εις αυτόν. Πρώτον
πρέπει να γίνεται η Εξομολόγησις, έπειτα η αγία Κοινωνία. Πρώτον να πλύνωμεν
και να καθαρίζωμεν το αγγείον και ύστερα
να βάλωμεν το πολυτίμητον πράγμα μέσα».
Η Εξομολόγηση είναι ωσάν
μίαν εγχείριση της ψυχής την οποία δεν υπάρχει σωστή και αληθινή. Και είναι μια
εγχείριση οδυνηρή και φέρνει δάκρυα, γιατί πρέπει να ταπεινωθούμε, να
συντρίψουμε τον εγωισμό και την οίηση μέσα μας και να δεχθούμε όλα τα λάθη μας και όχι να τα
δικαιολογούμε και να τα φορτώνουμε στους άλλους.
Π. Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΣ, «ΥΠΕΡ
ΤΩΝ ΑΜΑΡΩΛΩΝ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου