Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

 

Ανησυχητικές είναι οι διαπιστώσεις της ετήσιας έκθεσης  της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το 2024, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα. Συγκεκριμένα, όπως προειδοποιεί η έκθεση, ένα από τα πέντε παιδιά που αποφοιτά από την υποχρεωτική εκπαίδευση είναι λειτουργικά αναλφάβητο, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Το πρόβλημα αξίζει να μας απασχολήσει. Όχι όμως μονόπλευρα.

Πράγματι, συνήθως το αντιλαμβανόμαστε ως πρόβλημα του εκπαιδευτικού συστήματος, και σπεύδουμε να περάσουμε από τη μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην άλλη. Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Αρκεί να αναλογισθούμε ότι τα παιδιά που βρίσκουν μη ελκυστικά- η απωθητικά- τα σχολεία και τα σχολικά βιβλία σήμερα είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα έβρισκαν μη ελκυστικά- η και απωθητικά- τα σχολεία και τα άλλα σχολικά βιβλία, όπως αυτά ήταν πριν από 50 χρόνια. Άρα, το πρόβλημα δεν ήταν πρωτίστως πρόβλημα του εκπαιδευτικού συστήματος. Αν νοσεί το σχολείο, αυτό οφείλεται πρωτίστως στο ότι νοσεί η κοινωνία, την οποία το σχολείο καθρεπτίζει. Και ασφαλώς νοσεί η κοινωνία, όταν εξωθεί τα παιδιά από την Δ΄ Δημοτικού τουλάχιστον να νιώθουν ότι…. η ζωή είναι αλλού…. Πως να αγαπήσει έτσι ένα παιδί το σχολείο και τη μάθηση; Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα. Ποιος όμως θα τολμήσει να αγγίξει αυτό το πρόβλημα;

«ΖΩΗ», φ. 4398