ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

«Τη Αγία και Μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής της εκ του ιερού ευαγγελίου μνείαν ποιούμεθα»

«ΒΛΕΠΕ ΟΥΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ»

          Ο Χριστός καταδίκασε κάθε μορφή κακίας και αμαρτίας χρησιμοποιώντας παραβολές ή άλλους τρόπους. Ποτέ όμως δεν καταδίκασε τον συγκεκριμένο αμαρτωλό, έστω κι αν δεν έδειχνε διάθεση μετανοίας. Έτσι αντιμετωπίζει τον Ζακχαίο, την αμαρτωλή γυναίκα, τη Σαμαρείτιδα, ακόμη και τον πλούσιο νεανίσκο που δεν θέλησε ν’ αποχωρισθεί τα πλούτη του, ο Χριστός «εμβλέψας αυτώ ηγάπησεν αυτόν» (Μρκ. 10, 21).

          Υπάρχει όμως ένα είδος αμαρτωλού ανθρώπου τον οποίο ο Χριστός τον καταδίκασε άμεσα και προσωπικά: τον υποκριτή στο ευαγγελίου της Μ. Τρίτης. Ο Χριστός  κεραυνοβολεί τους γραμματείς και φαρισαίους, τους κατ’ εξοχήν ευσεβείς της εποχής του, για την υποκρισία τους και χρησιμοποιεί μάλιστα βαρείς χαρακτηρισμούς και βαριές κατηγορίες.

          Ο Χριστός βλέπει, ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν βρίσκονται κοντά Του για να έχουν κάποια σχέση μ’ Αυτόν, γι’ αυτό το στάδιο της πορείας για τη συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό μας υπενθυμίζει πως, σύμφωνα με τη δήλωση του Χριστού, αυτή η συνάντηση μπορεί να είναι δυνατή για τους τελώνες, αλλά είναι αδύνατη για τους υποκριτές.

          Αλλά σήμερα, Μ. Τρίτη, γιατί αυτή η «μνεία» της παραβολής των δέκα παρθένων; Ήδη από την πρώτη μέρα της Μ. Εβδομάδος έχει εισαχθεί το θέμα του Νυμφίου Χριστού, που έρχεται «εν τω μέσω της νυκτός», όπως και στην παραβολή των δέκα παρθένων, και όποιον βρίσκει «γρηγορούντα» τον συμπεριλαμβάνει στο νυμφώνα της βασιλείας Του, ενώ αποκλείει εκείνον που τον βρίσκει «ραθυμούντα».

          Ο Νυμφίος έρχεται πάντοτε, κάθε στιγμή της ζωής μας. Και ο Θεός μας προσφέρει μία ανεπανάληπτη και μοναδική ευκαιρία να Τον πλησιάσουμε. Κάθε ευκαιρία που χάνεται, χάνεται για πάντα και δεν ξαναγυρίζει ποτέ. Μπορεί να μας δοθούν άπειρες ευκαιρίες, αλλά ποτέ δεν θα ξανάρθει μια ευκαιρία που χάσαμε.

          Κάποτε ο Νυμφίος θα έλθει με την ευκαιρία να δείξουμε ευαισθησία στον άνθρωπο που  βρίσκεται δίπλα μας και περνάει δύσκολα, άλλοτε θα έλθει με την ευκαιρία να δείξουμε κατανόηση στον άνθρωπο που φέρεται άδικα και άπρεπα. Κάποτε ο Νυμφίος μπορεί να έλθει με την ευκαιρία να πούμε ένα καλό λόγο κάπου ή να μην πούμε κακό εναντίον του. Κάποτε ο Νυμφίος μπορεί να έλθει με την ευκαιρία ν’ αντιμετωπίσουμε με ανθρωπιά έναν ταλαιπωρημένο πολίτη που ζήτησε κάποια εξυπηρέτηση   στη δημόσια υπηρεσία. Κάποτε ο Νυμφίος μπορεί να είναι για τους γονείς ο έφηβος-η που του ζήτησε χώρα για ν’ αναπτύξει  την προσωπική του ταυτότητα, κ. κ. ε.

          Ο Νυμφίος έρχεται με άπειρες τέτοιες καθημερινές ευκαιρίες σε κάθε στιγμή της ημέρας ή της νύχτας, αλλά τις πιο πολλές φορές «εν τω μέσω της νυκτός» σε σχέση με τη δική μας εγρήγορση. Η νύχτα αυτή δεν είναι εκείνη που φέρνει η δύση του ηλίου, αλλά εκείνη που δημιουργούν τα τυφλωμένα μάτια μας, που μόνο την καθημερινότητα της ζωής μπορούν να βλέπουν, που περιορίζεται η πραγματικότητα το πώς και πόσο θα  πάρουμε από τους άλλους ή σε βάρος των άλλων.

          Όταν ο προφήτης Ησαίας είδε τη δόξα του Θεού διαπίστωσε πόσο τραγική είναι αυτή η τύφλωση του ανθρώπου και είπε: «Τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπόρωκεν αυτών την καρδίαν, να μη ίδωσι τοις οφθαλμοίς και νοήσωσιν τη καρδία και επιστραφώσι και ιάσομαι αυτούς (Ματθ. 12,40).

          Βέβαια ο Χριστός δεν βρίσκεται μέσα σ’ αυτό το ελάχιστο και χυδαίο μέρος της πραγματικότητας που την βλέπουν τα τυφλωμένα μάτια των ανθρώπων. Αυτός πλημμυρίζει ένα άλλο τεράστιο φωτεινό και υπέροχο μέρος, την πραγματικότητα της βασιλείας του Θεού που μπορεί να είναι προσιτή στον άνθρωπο και που μπορεί να κάνει τη ζωή του άξια να την ζήσει.

«Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής και της βασιλείας έξω κλεισθής».

          π. Φ. Φάρος