ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (των Ταλάντων) Ευαγγέλιο: Μτθ. 25, 14-30)

Η ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ

          Εν ολίγοις

Όταν κανείς ακούει τη σημερινή ευαγγελική διήγηση αδυνατεί να καταλάβει από πρώτη άποψη που οφείλεται η βαρύτητα του σφάλματος του δούλου της παραβολής των ταλάντων, που πήρε μόνο ένα τάλαντο. Ένα τάλαντο του έδωσε ο οικοδεσπότης, ένα του επέστρεψε. Γιατί όμως του φέρθηκε έτσι σκληρά ο Κύριος του; Διότι του μίλησε με σκληρό και αυστηρό ύφος. Τον είπε οκνηρό δούλο και μετά τον καταδίκασε στο σκοτάδι το εξώτερο εκεί  που θα είναι «ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων».

          Μας έρχεται αβίαστα η σκέψη, μήπως ο Κύριος του δούλου αυτού ήταν πολύ απαιτητικός, αν λάβουμε υπ’ όψη, ότι του έδωσε μόνο ένα τάλαντο, ενώ στους άλλους έδωσε δυο και πέντε. Γιατί καταδικάστηκε να μην αντικρύσει, αιώνια μάλιστα, ούτε μία ακτίνα φωτός, ενώ δεν έκανε κανένα κακό και δεν έβλαψε κανέναν. Το πολύ –πολύ να έβλαψε τον εαυτό του.

          Όμως η τιμωρία του δούλου αυτού είναι τόσο αυστηρή, γιατί έβλαψε όχι μόνον τον εαυτό του, αλλά και μία ολόκληρη κοινωνία. Γιατί όποιος στερεί την κοινωνία από τις υπηρεσίες και την προσφορά του  που θα μπορούσε να προσφέρει, θεωρείται ένας μεγάλος εγκληματίας. Τόση σοβαρή είναι η παράλειψη αυτή!

          Σχεδόν όλοι μας λέμε: Αν είχα πολλά χρήματα θα βλέπετε πόσα καλά θα έκανα! Δεν αποκλείεται βέβαια να κάναμε πολλά πράγματα. Αλλά το πιο πιθανόν είναι να μην κάναμε τίποτα ή σχεδόν τίποτα ή ότι περιοριζόμαστε σε πολύ λίγα πράγματα.  Αντί όμως να σκεπτόμαστε τι θα κάναμε, αν είχαμε πολλά χρήματα, και σήμερα να μην κάναμε τίποτα, θα ήταν καλύτερα να κάναμε από τώρα, σήμερα αν ήταν δυνατόν, ό, τι  μπορούσαμε να κάνουμε. Διότι οι περισσότεροι δεν έχουμε πολλά χρήματα, όλοι όμως έχουμε πολλές ευκαιρίες, δυνατότητες, να κάνουμε έστω κάτι χάρη των άλλων. Μικρά φυσικά, αλλά πολύ απαραίτητα, που  είναι δυνατόν σε μας και στου άλλους  να χαρίσουν χαρά και ευχαρίστηση.

          Λ. χ. μπορεί να έχουμε έρθει σε σύγκρουση με κάποιον μέσα στο σπίτι μας. Ας υποχωρήσουμε πρώτοι. Αυτό το λίγο μπορεί  να απαλλάξει κι αυτόν από πολλές πικρίες και στεναχώριες, αλλά και τους άλλους που ζουν μαζί του. Ή ας δείξουμε υπομονή σε κάποιο βίαιο ξέσπασμα και ας μην ανταποδώσουμε κι’ εμείς με τον ίδιο τόνο. Αυτό το λίγο μπορεί να προλάβει ένα διαπληκτισμό με θλιβερές  συνέπειες για την οικογένεια. Πόσα οικογενειακά δράματα και διαζύγια δεν άρχισαν από ένα εκνευρισμό, που δεν αντιμετωπίστηκε όμως με κατανόηση και υπομονή! Τέλος ας αναγνωρίσουμε μέσα στην οικογένειά μας κάτι καλό που έκανε κάποιος σήμερα. Ένα ευχαριστώ είναι κι αυτό κάτι. Μπορεί να δώσει στον άλλο τη δύναμη ν’  αντιμετωπίσει  την κούραση ή τη στενοχώρια  του ή να ισοφαρίσει κάποια πικρία που δοκίμασε.

          Μερικοί ίσως να σκέπτονται, ότι μ’ αυτά τα μικροπράγματα, μ’ αυτά τα λίγα δεν είναι δυνατό να καλυτερεύσει η κοινωνία. Βέβαια η καλυτέρευση δεν μπορεί  να επιτευχθεί μόνο μ’ αυτά. Εξ άλλου τα λίγα αυτά τα αναφέραμε ως παράδειγμα και περιοριστήκαμε μόνο σ’ ένα τομέα, την καλοσύνη, για να καταλάβουμε καθαρά, ότι πρέπει κάθε φορά να προσπαθούμε να κάνουμε ό, τι μας είναι  δυνατό, είτε μικρό είτε μεγάλο, είτα αφορά τον εαυτό μας είτε αφορά τους άλλους. Πάντως αν ελέγχαμε καθημερινά τον εαυτό μας, θα διαπιστώναμε, ότι έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε πολύ περισσότερα απ’ όσα κάνουμε.

          Παντού μας περιμένουν αναρίθμητες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή. Η ζωή είναι ένας στίβος που όλοι μπορούν ν’ αγωνισθούν παιδιά, άνδρες, γυναίκες, πλούσιοι και φτωχοί, υγιείς και άρρωστοι, ασθενείς και ανάπηροι. Διότι οι εκδηλώσεις της αγάπης για τους άλλους δεν είναι ζήτημα ηλικίας , υγείας ή αρτιμέλειας. Φθάνει να το έχουμε στη σκέψη μας και αυτό αρκεί να μας απασχολεί.

          Το ένα τάλαντο είναι ό, τι είναι στον καθένα μας δυνατόν! Αν κάποιος μπορεί να κάνει περισσότερα αν έχει προικισθεί με περισσότερες ικανότητες, τότε το λίγο δεν είναι αρκετό, διότι δεν είναι «παν ό, τι του είναι δυνατόν».

          Αλλά αν κάποιος λ. χ. μπορεί πράγματι να κάνει τίποτε άλλο για τον διπλανό του παρά μόνον μια προσευχή, τότε αυτό που έκανε είναι εντελώς διαφορετικά, όταν θα έχουμε κάμει αυτή την προσευχή, παρά εάν δεν την κάναμε. Κάτι θ’ αλλάξει μέσα μας . Θα νοιώσουμε μια πηγή αγάπης να μας ζεσταίνει την καρδιά.

          Με όσα είπαμε διαπιστώνουμε πόσα πράγματα είναι δυνατό  να κάνουμε, αν προσέξουμε ένα και μόνον τομέα, όπως στην περίπτωση της καλοσύνης, εμείς που δεν έχουμε προικισθεί με πολλά τάλαντα. Σκεφθείτε τι θα γίνονταν αν αξιοποιούσαμε ολοκληρωτικά όλες μας στις δυνατότητες, διανοητικές, καλλιτεχνικές γενικά σε ό, τι μας έδωσε ο Θεός. Πράγματι πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας, αν όλοι είχαμε αξιοποιήσει όλες μας τις δυνατότητες, πολλές ή λίγες, αν τις χρησιμοποιούσαμε και δεν τις αποκρύπταμε από αδιαφορία ή από απροσεξία., Τότε κι εμείς θα νοιώθαμε εντελώς καλά και τους άλλους θα τους κάναμε χαρούμενους και ευτυχείς.

π. γ. στ.