ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

          Ο σκοπός του ανθρώπου επί γης είναι μοναδικά ένας: η θέωση, όπως λέμε στη θεολογική γλώσσα. Να συναντηθεί ο άνθρωπος με τον ζωντανό Θεό, να γνωρισθεί, να συμφιλιωθεί, να κοινωνήσει με τον Θεό. Η αποτυχία αυτής της επιτεύξεως αποτελεί τη μεγαλύτερη τραγωδία του ανθρώπου. Μερικοί άνθρωποι ούτε κάν που σκέπτονται τον μόνο αυτό σκοπό της υπάρξεώς τους και είναι αξιολύπητοι. Ο Πολυέλαιος Θεός όμως δεν τους εγκαταλείπει και δίνει συνεχώς ευκαιρίες προς συνετισμό και σωφρονισμό, επιστροφή και μετάνοια. Βλέπουμε ανθρώπους πλουσίους αρκετά να φτωχαίνουν και να μην έχουν τ’ απαραίτητα, υγιέστατοι νέοι ν’ ασθενούν ξαφνικά και βαρειά, να συμβαίνουν «ατυχίες», «γρουσουζιές», πένθη, προβλήματα μεγάλα. Οι άνθρωποι τα χάνουν, τα βάζουν με τους άλλους, νομίζουν τους καταράσθηκαν, τους έκαναν μάγια. Δεν πάει ο νους τους ν’ αλλάξουν ζωή, να συνδεθούν με τον Θεό. Ο Θεός φυσικά δεν είναι ποτέ τιμωρός κι εκδικητής, ούτε θέλει να βασανίζεται το πλάσμα του. Με το δεξί του χέρι μας ευλογεί πατρικά και με τον αριστερό του μας δοκιμάζει παιδαγωγικά. Και με τα δύο του χέρια όμως μας αγκαλιάζει.

Μοναχού Μωυσέως αγιορείτου.