Η αναγνώριση της αδυναμίας μας

          Το πόσο μεγάλο κέρδος συγκεντρώνει εκείνος που έχει φτάσει στο σημείο να αναγνωρίζει την αδυναμία του, θα το μάθεις προσέχοντας τον έκτο ψαλμό του θείου Δαβίδ που λέγει: “ ελέησόν με, Κύριε, ότι ασθενής είμι”, και αλλού, “εγώ είμι σκώληξ και ουκ άνθρωπος, όνειδος ανθρώπων και εξουθένημα λαού”. Και ο άγιος Ισαάκ, “μακάριος άνθρωπος ο γινώσκων την εαυτού   ασθένειαν” γιατί αυτή η αναγνώριση γίνεται σ’ αυτόν θεμέλιο και ρίζα και αρχή κάθε αγαθού. Γιατί όταν κανείς  μάθει και αισθανθεί πραγματικά την αδυναμία του, τότε προφυλάσσει την ψυχή του από τη χαυνότητα που θολώνει τη γνώση, και θησαυρίζει για τον εαυτό του περιφρούρηση. Και πάλι: “ο άνθρωπος που έφτασε να γνωρίσει το μέτρο της αδυναμίας του, αυτός πέτυχε το τέλειο της ταπεινώσεως”.

Καλλίστου και Ιγνατίου των Ξανθοπούλων