Δευτέρα του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

“ποταμοί ύδατος ζώντος”

Η πνευματική μας δίψα μόνο σ’ αυτή την πηγή, που λουστήκαμε όταν μπήκαμε  στο νερό της κολυμπήθρας, μπορεί να ικανοποιηθεί. Γι’ αυτό και λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο: “ Εάν τις διψά, ερχέσθω προς  με και πινέτω, ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος”. Το ύδωρ το ζων είναι η πνευματική διδασκαλία του Χριστού, που, σα θεία γνώση, έχει να κάνει με το Πνεύμα του Θεού. Είναι, επομένως, το ίδιο Πνεύμα της Αληθείας, όπου αναφέρονται και τα παραπάνω λόγια του Χριστού. Αυτό άλλωστε το επιβεβαιώνει και ο ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν λέει στη συνέχεια: “τούτο δε είπε περί του Πνεύματος ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν. Ούπω γαρ ην Πνεύμα Άγιον, ότι ο Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη”.

          Αυτό το Πνεύμα, λοιπόν, ήταν που έστειλε ο Θεός στους μαθητές  την ημέρα της  Πεντηκοστής. Και δε φανερώθηκε τότε, όπως στη Βάπτιση του Χριστού, “ωσεί περιστερά”, αλλά, όπως μας λέει το αποστολικό ανάγνωσμα της γιορτής αυτής, με τη μορφή πυρίνων γλωσσών. Μια και η γλώσσα είναι το όργανο της ομιλίας, του λόγου. Είναι το μέσο που μεταδίνει γνώση και σοφία. Και ήταν τόσο μεγάλη  η σοφία αυτή που απόκτησαν οι μαθητές την Πεντηκοστή, όσο μεγάλη ήταν πρωτύτερα η αγραμματοσύνη  τους, η “μωρία” τους, που μ’ αυτή “κατήσχυνεν” ο Θεός τους σοφούς. Γιατί, από την καρδιά των μαθητών που πλημμύρισε από τον καταρράκτη του ουρανού με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, ξεχύθηκαν ολόκληρα ποτάμια ζώντος ύδατος. Ποτάμια που πότισαν όλους του λαούς, όλους εκείνους που έτρεξαν στην Ιερουσαλήμ από όλα τα μέρη της γης, την ημέρα της Πεντηκοστής. Για να ξεδιψάσουν με το νερό που τους πρόσφεραν οι μαθητές. Το νερό που υποσχέθηκε ο Χριστός όταν είπε: “εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω”.

π. γ.