ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΝ
Πολλοί δυσκολεύονται να καταλάβουν τι πρέπει να κάνουν σε άλλον
άνθρωπον, που με την συμπεριφορά του μένει αμετανόητος. Την απάντηση στην
απορία τους βρίσκουμε στο “Γεροντικό”, εκεί, που γίνεται λόγος για τον Αββά
Δανιήλ. Είναι μια παραλλαγή της διδασκαλίας του Απ. Παύλου για τους αιρετικούς:
“ Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού”( Τιτ. Γ, 10).
Τον νουθετείς μια φορά, τον νουθετείς δεύτερη φορά και αν δεν μετανοήσει τον
αφήνεις στο έλεος του Θεού. Το ίδιο ισχύει για πολλές περιπτώσεις, όταν θέλουμε
να ζήσουμε σωστά εν Χριστώ Ιησού. Ιδού το σχετικό κείμενο από το “Γεροντικόν”.
“Διηγήθηκε ο Αββάς
Δανιήλ, ότι τον καιρό που ήταν σε Σκήτη ο Αββάς Αντώνιος, υπήρχε εκεί κάποιος
μοναχός οπού έκλεβε τα εργαλεία και τα σκεύη των Γερόντων. Και τον πήρε ο Αββάς
Αρσένιος στο κελλί του, θέλοντας και
αυτόν να κερδίσει και τους Γέροντες να αναπαύσει. Και του λέγει: “ Ό,τι θέλεις,
εγώ θα σου το δίνω. Μονάχα να μη κλέψεις”. Και του έδωσε χρυσάφι και νομίσματα
και ιματισμό και όλα όσα χρειαζόταν. Αλλά εκείνος πήγαινε πάλι και έκλεβε. Οι
Γέροντες, λοιπόν, βλέποντας ότι δεν σταμάτησε, τον έδιωξαν και έλεγαν ότι, αν
βρεθεί αδελφός να έχει μια αδυναμία, σαν ελάττωμα, πρέπει να τον υπομένουμε. Αν
όμως κλέβει και παρά τις νουθεσίες δεν κόβει την συνήθειά του αυτή, πρέπει να
τον διώχνουμε. Γιατί και την ψυχή του ζημιώνει και όλους ίσους ζουν εδώ τους
αναστατώνει”.
Η ανοχή απέναντι στον αμαρτωλό δεν πρέπει να τον ενθαρρύνει και να εκλαμβάνεται ως
ανοχή έναντι της αμαρτίας. Γι’ αυτό και πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε τον χρυσό
κανόνα του Μ. Βασιλείου: “Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί”, δηλαδή
διαφθείρουν το καλόν ήθος και την ψυχή του ανθρώπου οι κακές συντροφιές με
αμαρτωλούς ανθρώπους. Γι’ αυτό “μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού”.
Π. Μ. ΣΩΤΉΡΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου