Όταν ψάλλεται το τρίτο Αντίφωνο, τότε γίνεται και η Μικρά Είσοδος.
Η Μικρά Είσοδος, σε αντίθεση προς τη Μεγάλη, που γίνεται παρακάτω στη θεία
Λειτουργία, είναι η επίσημη μεταφορά του Ευαγγελίου από το Σκευοφυλάκιο, στην
Αγία Τράπεζα. Στην αρχαία εποχή το Ευαγγέλιο φυλαγότανε στο Σκευοφυλάκιο, που
ήταν έξω στην είσοδο του ναού. Τώρα λοιπόν που πλησιάζει η ώρα για να
αναγνωσθεί, μεταφέρεται το Ευαγγέλιο, αν και δεν φυλάγεται πια στο
Σκευοφυλάκιο, αλλά μένει πάντα επάνω στην αγία Τράπεζα. Συγχρόνως όμως αυτή την
ώρα μπαίνει επίσημα στο ναό και στο ιερό Βήμα για την θεία Λειτουργία ο
επίσκοπος. Η Μικρά Είσοδος λοιπόν είναι μια τελετή με διπλό νόημα: τη μεταφορά
του Ευαγγελίου και την είσοδο του επισκόπου. Το Ευαγγέλιο είναι το κήρυγμα του
Χριστού και ο επίσκοπος στην Εκκλησία είναι “εις τόπον Χριστού”. Με τα ίδια λοιπόν αισθήματα και με
τον ίδιο ύμνο χαιρετίζει και υποδέχεται στην ιερή σύναξη ο λαός το Ευαγγέλιο
και τον επίσκοπο, ψάλλοντας: “Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ...”.
Οι αρχαίοι
ερμηνευτές της θ. Λειτουργίας σε κάθε πράξη, που γίνεται στην ιερουργία,
ανακαλύπτουν κάποιον συμβολισμό, κάτι δηλαδή βαθύτερο που υπάρχει κάτω από τα
τελούμενα. Δεν θα θέλαμε να τους ακολουθήσουμε, όχι πως δεν έχουν δίκιο, αλλά
γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός μας. Εμείς θέλουμε να εξηγήσουμε πολύ απλά αυτό
που γίνεται στη θ. Λειτουργία, χωρίς να επιμένουμε ούτε στην ιστορική του εξέλιξη ούτε στη συμβολική
του σημασία. Είναι χαρακτηριστικό κάτι που λέει εδώ σχετικά με την είσοδο του
Ευαγγελίου ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας: “Γίνεται μεν έκαστον της χρείας ένεκα
της ενισταμένης, σημαίνει δε καίτι των
του Χριστού έργων η πράξεων η παθών”. Δηλαδή στην ιερουργία γίνεται το
κάθε τι για να εξυπηρετηθεί κάθε φορά κάποια παρούσα ανάγκη,αλλά σημαίνει και
κάτι από τα έργα η τις πράξεις η τα πάθη του Ιησού Χριστού.
Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου