Η υπόθεση της Εκκλησιαστικής Κατήχησης των Νέων

Αυτή την περίοδο, και συγκεκριμένα την Δ΄ Κυριακή Λουκά, (του Σπορέως) η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει την έναρξη της εκκλησιαστικής κατήχησης των νέων.

          Η κατήχηση είναι μια θεμελιώδης λειτουργία της αποστολής της στον κόσμο που αποβλέπει στη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου γενικότερα. Και τούτο για δύο κυρίως λόγους: α) προσφέρει αυθεντική πρόταση στο ερώτημα περί Θεού και β) αποτελεί απάντηση στην κλίση και τη ροπή του ανθρώπου για τη Θ. Δύναμη, εκείνη που κατευθύνει και καθόρισε τα πάντα.

          Η κατήχηση μεταδίδει την αυθεντική εκκλησιαστική παράδοση, ανόθευτη την αλήθεια, έτσι όπως αποκαλύφθηκε από τον Ιησού Χριστό και έχει ερμηνευθεί από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας. Γι’ αυτό από τα πρώιμα κιόλας χρόνια του χριστιανισμού η Εκκλησία λειτούργησε τις περίφημες κατηχητικές σχολές, όπως της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας κ. α. για την κατήχηση των νέων μελών της.

          Σήμερα η ευθύνη της κατήχησης ανήκει στους γονείς, στους αναδόχους, αν και αυτό έχει ατονίσει,  και στην Εκκλησία. Πρώτο μέλημα της Εκκλησίας είναι η κατήχηση των πιστών. Πρόκειται για μια δύσκολη αποστολή, γιατί το έργο αυτό είναι λεπτό και σοβαρό. Γι’ αυτό πάντα, ιδιαίτερα σήμερα, συναντά μεγάλες δυσκολίες, επειδή πολλοί το βλέπουν με μάτι εχθρικό και με προκατάληψη και παρεμβάλλουν εμπόδια σ’ αυτό. Οι περισσότεροι αγνοούν τη σημασία, την προσφορά και το σκοπό που υπηρετεί η λειτουργία του κατηχητικού έργου της Εκκλησίας.

          Ας μάθουν, λοιπόν, όλοι αυτοί που το αντιστρατεύονται και το πολεμούν, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, ότι αυτό το ειδικό εκκλησιαστικό σχολείο επιδιώκει την καλλιέργεια του ορθοδόξου φρονήματος στις παιδικές ψυχές, για να γίνουν μέτοχοι της μυστικής ζωής του Ιησού Χριστού. Η κατήχηση της Εκκλησίας αποτελεί τη μεγαλύτερη αναμορφωτική δύναμη. Είναι ένας καρποφόρος θεσμός που αρδεύει τα νάματα της πίστεως στις ψυχές των νέων μας. Γι’ αυτό και την αξία του την εγκωμιάζουν μεγάλοι και σπουδαίοι παιδαγωγοί.

          Αν έχουν έτσι τα πράγματα, και έχουν χωρίς αμφιβολία,  επιβάλλεται όχι μόνο η προβολή του σκοπού της εκκλησιαστικής κατήχησης, αλλά απαιτείται και η συνεργασία όλων των κατηχητικών δυνάμεων, η συνεχής επαγρύπνηση, ώστε οι προσπάθειες να γίνονται περισσότερο αποτελεσματικές.

          Σήμερα πιο πολύ από άλλοτε η νεολαία μας νοσεί, ασθενεί από θανατηφόρες πληγές- ναρκωτικά AIDS, Αλκοολισμό, κατάθλιψη, διαφθορά κ. α. Όλα αυτά ταλανίζουν και φθείρουν τη νεολαία μας και την οδηγούν σιγά-σιγά, αλλά σίγουρα στο αδιέξοδο και στον θάνατο.

          Πρώτοι οφείλουν ν’ αφυπνισθούν οι γονείς και να συνειδητοποιήσουν αυτό το μεγάλο κενό που δημιουργείται στις ψυχές των παιδιών, όταν αδιαφορούν για την χριστιανική και εκκλησιαστική τους επιμέλεια. Ας μην παρασύρονται από το ρεύμα της εποχής που καλλιεργεί την ασυδοσία και την καταπάτηση κάθε ιερού και οσίου.

          Επιτέλους ας σκεφθούν και λίγο σοβαρά το μέλλον των παιδιών τους, αλλά και το δικό τους, γιατί δεν θ’ αργήσουν να έρχονται “παραφουσκωμένοι λογαριασμοί”, αλλά τότε θα είναι αργά. Το κακό θα έχει γίνει.

          Ακόμη οι δάσκαλοι όχι μόνο να μην αποτρέπουν ή να ειρωνεύονται την όποια εκκλησιαστηκότητα των μαθητών τους, αλλά να τους προτρέπουν και να τους υπενθυμίζουν με λόγια θερμά και πατρικά την αξία που έχει η αλήθεια του Χριστού και της Εκκλησίας για τη ζωή και τη σωτηρία τους.

          Αλλά κι εμείς οι ποιμένες της Εκκλησίας με φόβο Θεού και συναίσθηση ευθύνης της αποστολής μας και ιεραποστολικό ζήλο όλοι μαζί να βοηθήσουμε να γεμίσουν οι αίθουσες των πνευματικών κέντρων των ενοριών μας από την παρουσία των νεαρών υπάρξεων καλλιεργώντας το μυστήριο της σωτηρία των.

          Νεολαία χωρίς Θεό μοιάζει με καράβι ακυβέρνητο, ανερμάτιστο μέσα στα κύματα του κοινωνικού πελάγους.

          Όλοι μαζί οι πνευματικοί σποριάδες να σπείρουμε τον καλό και άδολο σπόρο στο χωράφι των παιδικών ψυχών.

   Πρωτ. Γερ. Σταν.