Κάποια φορά χρειάστηκε να
νοσηλευτεί ο ίδιος [π. Ελπίδιος, δίδυμος αδελφός του Νεομάρτυρα π. Φιλουμένου]
για λίγες μέρες στο νοσοκομείο. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, ένα
πνευματικό του παιδί του έγραψε ένα γράμμα, το οποίο έδωσε σε κάποιον κοινό
γνωστό για να το μεταφέρει εκεί.
Στον ίδιο φάκελο έβαλε και ένα
σημείωμα, που απευθυνόταν στη νοσηλεύτρια που τον διακονούσε.
Η νοσηλεύτρια άνοιξε τον φάκελο,
διάβασε το δικό της σημείωμα και χωρίς να το καλοσκεφθεί διάβασε και το γράμμα
που απευθυνόταν στον π. Ελπίδιο.
Το απόγευμα του παρέδωσε τον
φάκελο και ο Γέροντας, αφού διάβασε το γράμμα, της ζήτησε επιστολόχαρτο για να
απαντήσει. Όταν έγραψε την απάντηση, δίπλωσε το χαρτί και το έβαλε στο
τραπεζάκι που υπήρχε εκεί κοντά του.
– Ξέρεις, είπε στη νοσηλεύτρια,
απάντησα σε αυτό το γράμμα που μου έφερες. Η απάντηση είναι στο χαρτί που είναι
εκεί στο τραπεζάκι. Πάρε το, αν θέλεις, και διάβασέ το.
Η νοσηλεύτρια αντέδρασε έντονα:
– Μα τι λέτε, πάτερ!, του είπε. Πώς
μπορώ να διαβάσω ένα γράμμα που απευθύνεται σε άλλους;
Αυτός τότε την κοίταξε σοβαρός και της είπε:
– Αυτό θα το διαβάσεις, διότι σου
το λέω εγώ. Το άλλο, όμως, δεν έπρεπε να το διαβάσεις!
Απόσπασμα από το βιβλίο ο
“Γέροντας Ελπίδιος, (1913-1983)” έκδοση της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου,
Ορούντας Κύπρου.
πεμπτουσια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου