Τα ΜΙΚΡΑ και τα ΜΕΓΑΛΑ

Πολλές φορές έχουμε την τάση να κατηγοριοποιούμε τις αμαρτίες μας σε βαριές και ελαφριές χρησιμοποιώντας αποκλειστικά την δική μας “ζυγαριά”. Αυτό συμβαίνει και στην εξομολόγηση, όπου θεωρούμε μεγάλα αμαρτήματα κυρίως τον φόνο, την πορνεία και την κλεψιά και όλα τα άλλα ασήμαντες λεπτομέρειες.

          Οι άγιοι, αντίθετα, χρησιμοποιούσαν τη ζυγαριά του λόγου του Θεού, που δεν βλέπει τα πράγματα μόνο επιφανειακά αλλά σαν μαχαίρι “φτάνει μέχρι το μεδούλι των οστών μας”, για να ξεχωρίσει τα σάπιο από το υγιές, το νεκρό από το ζωντανό και το ψεύτικο από το αληθινό.

          Ο Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Μπλούμ, έμπειρος πνευματικός ιατρός και ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής, λέει στο βιβλίο του “ο εαυτός μας και οι άλλοι”: “Μερικές φορές κάνουμε κάτι που φαίνεται πολύ τραγικό, αλλά στην πραγματικότητα δεν κάνει πολύ κακό. Ενώ άλλοτε κάνουμε κάτι που φαίνεται ασήμαντο, αλλά  αποβαίνει πολύ καταστρεπτικό και δηλητηριώδες. Μπορεί κανείς να μαλώσει έντονα με κάποιον που αγαπά, και ο καυγάς να τελειώσει σαν καλοκαιρινή καταιγίδα, ενώ μπορεί, με όλο το δηλητήριο που έχει μέσα του, να πει σε κάποιον που θέλει να τον βοηθήσει “όχι, ευχαριστώ”, κι αυτό να περιέχει πολύ περισσότερη κακία από τον προηγούμενο καυγά”.

          Να, λοιπόν, που όλα εξαρτώνται από το τι έχει ο καθένας μέσα στην καρδιά του. Διότι, όπως είπε ο Χριστός, “εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί,  ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι”. Όλες οι κακίες, οι ρυπαρότητες και όλα τα δηλητήρια από εκεί πηγάζουν ζητούν να εκδηλωθούν σε λόγια και πράξεις και να γίνουν θανάσιμα αμαρτήματα. Γι’ αυτό και ένα δήθεν  ευγενικό “όχι, ευχαριστώ” μπορεί να έχει την ίδια και χειρότερη  δηλητηριώδη γεύση με ένα υβριστικό λόγο. Ο λαός μας  λέει ότι “ η γλώσσα  κόκκαλα δεν έχει, και κόκκαλα τσακίζει”. Και όχι σπάνια μπορεί να τσακίζει τον άλλο και ένα “φονικό” βλέμμα ή ένα απαξιωτικό κούνημα της κεφαλής. Εξ άλλου η φιλήδονη διάθεση πορνείας ή μοιχείας μπορεί να εκφράζεται με το δήθεν “ειλικρινές”  ενδιαφέρον για το πρόβλημα υγείας του προσώπου του άλλου φύλλου ή ακόμη και να καλύπτεται κάτω από την δήθεν αγωνία μας για την συνειδητή ένταξή του στο σώμα της Εκκλησίας.

          Γι’ αυτό, αντί να “παίζουμε κρυφτό” με τις ενοχές μας κάνοντας ανόητες διακρίσεις των αμαρτιών μας σε “μικρές” και σε “μεγάλες”, ας κάνουμε φιλότιμο αγώνα για το ξερίζωμα όλων των αμαρτωλών παθών μας από την καρδιά μας. Όλα ανεξαιρέτως μας χωρίζουν από τον Θεό και μας οδηγούν σε πνευματικό θάνατο. Κάποτε θα πρέπει να σταματήσουμε να λέμε ψέματα όχι μόνο στους άλλους αλλά και στον εαυτό μας.

          Αρχιμ. Β. Λ. “Λυχνία ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ”