Ήθος ελευθερίας και η “νέα
κανονικότητα”
Στα 80 χρόνια από το θαύμα εκείνο της γενιάς των Ελλήνων
του ’ 40 ερχόμαστε να αναμετρηθούμε οι σύγχρονοι Νεοέλληνες.
Ποια ήταν η ψυχή εκείνων που έγραψαν το αθάνατο έπος στα
βουνά της ελληνοαλβανικής μεθορίου;
Τίποτε διαφορετική από την ψυχή του Έλληνα. Τη διαχρονική
ελληνική ψυχή Αυτή που φέρει σύστοιχη μέσα της την έννοια της ελευθερίας και
της αξιοπρέπειας. Της τιμής και της σεμνότητας. Του ήθους και της ευθύνης.
Τίποτε διαφορετικό. Παραπάνω η παρακάτω.
Γι’ αυτό οι Έλληνες του
΄ 40 κατάφεραν να βαστάσουν για άλλη μια φορά επάνω τους-καθώς το
απαίτησε ξανά η ιστορία- το βαρύ τίμημα του ανθρωπίνου προσώπου: το τίμημα της
ελευθερίας. Και για άλλη μια φορά ανέλαβαν να διδάξουν στις καταπτοημένες
συνειδήσεις της ανθρωπότητας, πως ο άνθρωπος μπορεί να παραμένει άνθρωπος μόνον
όταν επιβεβαιώνει την πνευματική του πρωτίστως υφή και υπόσταση.
Οι Έλληνες του ΄ 40 τόλμησαν, γιατί διέθεταν ήθος
ελευθερίας. Το ήθος εκείνο που καταξιώνει τον άνθρωπο και τον ανεβάζει πάνω από
τα μέτρα της ύλης και των στείρων λογικών μετρήσεων. Που τον καθιστά άξιο της
κλήσεως και αποστολής του στη γη. Που τον οδηγεί στον τελικό του προορισμό,την
εξομοίωσή του με το θείον. Το ήθος εκείνο που κάνει τη γη με ανακούφιση να
βαστάζει επάνω της το λογικό πλάσμα της Δημιουργίας, και ετούτο το καθιστά
καταξιωμένο κυριάρχη της.
Ήθος ελευθερίας!
Στα 80 χρόνια από το θαύμα του ΄40 ερχόμαστε οι σύγχρονοι
Νεοέλληνες να αντιμετρηθούμε με την ψυχή μας.
Όχι πως είναι δυνατόν ν’ αλλάξει η ψυχή του Έλληνα. Όσο στα
χώματα αυτά θα στέκονται ο Παρθενώνας και η Άγια- Σοφιά, όσο οι κάτοικοι αυτής
της γης θα σφραγίζονται με το σταυρό και τη δάφνη, τόσο και η ψυχή θα παραμένει
αμετάβλητη και αλώβητη. Κι ας μαίνονται οι γείτονες. Κι ας προβαίνουν σε ύβρεις
κατά της ιστορίας και της γεωπολιτικής μας υπόστασης. Θα μας βρίσκουν πάντοτε
μπροστά, σεμνούς και σοβαρούς, ψύχραιμους και αποφασισμένους, υπεύθυνους και τολμηρούς.
Απαρέγκλιτους στη σκοπιά των συνόρων της ψυχής και της Ιστορίας μας. Έτοιμους
να προτάξουμε τα στήθη μας σε όποια
επιβουλή.
Άλλο είναι που μας ανησυχεί, κάτι πολύ πιο ύπουλο. Που
προβάλλει όχι ως εχθρός, αλλ’ ως φίλος. Και που έρχεται να υπηρετήσει την
ποιότητα ζωής και την ασφάλειά μας, την ακεραιότητα και υγεία μας.
Η νέα απειλή που εμφανίσθηκε τελευταία σε όλο τον πλανήτη
θεωρούμε πως είναι “το βούτυρο στη φέτα” της Νέας Εποχής. Και προκειμένου να
διασφαλισθεί η υγεία και η ποιότητα ζωής, πρέπει απαραιτήτως να εκχωρήσουμε
εκούσια κάποιες προσωπικές μας ελευθερίες.
Αυτό είναι το δόγμα της “νέας
κανονικότητας”.
Ποιος δεν θα το εφαρμόσει; Είναι τόσο συμφέρον....
Αλλά εδώ χρειάζεται το βλέμμα μας να γίνει βλοσυρό. Με
πολλή περίσκεψη να δεχθούμε στις ακοές μας το... “συμφέρον” μας. Και να το
περάσουμε από “λεπτό κόσκινο”, αυστηρό βασανισμό, μέσα από το ήθος της
ελευθερίας που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας. Το “ελευθερία η θάνατος”, που
πάντοτε μας χαρακτήριζε τους Έλληνες, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να
μεταλλαχθεί σε “ελευθερία η ζωή”. Αυτό το δίλημμα για μας είναι κάλπικο.
Ανυπόστατο. Ή είμαστε ελεύθεροι ή δεν θέλουμε να ζούμε χωρίς ελευθερία. Κι αν
προς καιρόν πρέπει να καλύπτουμε μερικώς τα πρόσωπά μας για να διασφαλίσουμε
την υγεία μας κια την υγεία των άλλων, ποτέ όμως δεν θα δεχθούμε, ούτε ως
συμβολική εικόνα στο υποσυνείδητό μας, στη ζωή φίμωτρο. Αν αυτό υπηρετεί τη
“νέα κανονικότητα”, δηλώνουμε ανυπότακτοι στη νέα κανονικότητα.
Για ένα ήθος έχουμε γραμμένο βαθιά μέσα μας οι Έλληνες. Το ήθος της ελευθερίας!
“Η Δράση μας” τ. 581
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου