Η ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Είναι αλήθεια παράδοξη η απόφαση των Γαδαρηνών να διώξουν τον Χριστό από τη χώρα τους. Θα περίμενε κανείς να δείξουν ευγνώμονα αισθήματα στον Κύριο για την αποδέσμευση του συμπατριώτη τους από τη δυναστεία του πονηρού και τη σχιζοφρενική κατάσταση που είχε οδηγηθεί. Εκείνοι όμως όταν “...βρήκαν τον άνθρωπο, από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια να κάθεται κοντά στα πόδια του Ιησού, ντυμένο και σωφρονισμένο φοβήθηκαν...Τότε όλος ο πληθυσμός της περιοχής των Γαδαρηνών τον παρακάλεσε να φύγει απ΄ αυτούς, γιατί κατείχοντο από μεγάλο φόβο”. Ο φόβος μπροστά στην ανεξήγητη για τα ανθρώπινα δεδομένα δύναμη του Κυρίου κυριάρχησε στα συναισθήματά τους και απαίτησαν να φύγει από τη χώρα τους.
Από τους αρχαίους χρόνους η έννοια της υπερβατικότητας του Θεού, δηλαδή ότι είναι πάνω από τα ανθρώπινα, κυριαρχούσε στη σκέψη του ανθρώπου και αυτή η αντίληψη δημιουργούσε δέος και σεβασμό στις σχέσεις Θεού και ανθρώπων. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητας των ανθρώπων και η αγιότητα του Θεού επιτείνει τη συστολή και απώθηση απο το Θεό. Ο Απ. Πέτρος κάτω απ’ αυτή τη διαπίστωση αναφώνησε: “....Φύγε απ’ εδώ Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός”. Φόβο και δέος προκαλεί στον άνθρωπο και το μυστήριο του αγνώστου που περιβάλλει το Θεό. Αλλά και η εκδήλωση της έκτακτης και υπεράνθρωπης δύναμης του Χριστού προκαλούσε όχι μόνο θαυμασμό, αλλά και φόβο στους ανθρώπους, όπως στους Γαδαρηνούς της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Ο φόβος αυτός δημιουργούσε και αποστροφή από τον Κύριο, όταν δεν μπορούσαν να εξηγήσουν σωστά την προέλευση της θείας δύναμής Του. Οι Φαρισαίοι τυφλωμένοι από το μίσος έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Κύριο και να υποστηρίξουν ότι “εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια”.
Η θαυματουργική δύναμη του Χριστού είναι συνδεδεμένη άρρηκτα με την έκφραση της αγάπης Του. Όλα τα θαυμαστά έργα Του συνοδεύονται με το σχέδιο της θείας Οικονομίας για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Η δύναμή Του χρησιμοποιείται όχι για την καταστροφή, αλλά για τη δημιουργία. Αντίθετα ο διάβολος δημιουργεί εντυπώσεις, κάνει επίδειξη δύναμης για να προκαλέσει την έκπληξη και το θαυμασμό και ευκολότερα να παρασύρει τον άνθρωπο στη υποδούλωση της επιφανειακής δύναμής του.
Έτσι ο άνθρωπος δεν πρέπει να κατέχετε από φόβο μπροστά στη θεία δύναμη του Κυρίου. Η αγάπη και όχι ο φόβος πρέπει να κυριαρχεί στη σχέση του πιστού με τον Θεό Πατέρα, γιατί όπως λέγει ο ευαγγελιστής της αγάπης “.... ο φόβος δεν υπάρχει στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει το φόβο, γιατί ο φόβος περιέχει τιμωρία και εκείνος που φοβάται δεν είναι τέλειος στην αγάπη” (Ιωάν. 4, 18-19).
Η γρήγορη και επιπόλαια ερμηνεία της δύναμης του Κυρίου ως αρνητικής από τους Γαδαρηνούς, συνδέεται και με την απώλεια της αγέλης των χοίρων. Ο Χριστός επέτρεψε στους δαίμονες να εισέλθουν στους χοίρους και αμέσως κάτω από την επίδραση του κακού οδηγήθηκαν στην καταστροφή. Μπροστά στην υλική ζημιά οι άνθρωποι αναστατώθηκαν και έδωσαν προτεραιότητα στα υλικά τους συμφέροντα και παρείδαν τη δωρεά του Χριστού στο δαιμονισμένο συνάνθρωπό τους.
Πολλές φορές οι άνθρωποι, είναι διστακτικοί μπροστά στον Κύριο, όχι γιατί δεν αναγνωρίζουν το μεγαλείο και την πνευματική δύναμη του μηνύματός Του, αλλά γιατί η πίστη απαιτεί θυσίες. Εάν δίνεται προτεραιότητα στην ικανοποίηση των υλικών συμφερόντων και παραθεωρείται η μεταμόρφωση που προσφέρει ο Χριστός, οδηγούμαστε σταθερά στην υποβάθμιση της πνευματικής ζωής. Η χριστιανική ζωή, στην οποία έχουμε κληθεί, δεν έχει συμβατικό χαρακτήρα, απαιτεί από μας ολοκληρωτική αφοσίωση και προτεραιότητα απέναντι σε όλα όσα προσφέρει η ζωή. Ο Κύριος χωρίς περιστροφές, καλεί να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, κοντολογίς, “τον παλαιό” άνθρωπο και με αποφασιστικότητα να Τον ακολουθήσουμε και θα διαπιστώσουμε την αλήθεια των λόγων του, “Ελάτε σε μένα όλοι εσείς που είστε κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας δώσω ανάπαυση. Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και μάθετε από μένα, ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας. Ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου ελαφρό” (Ματθ. 11, 28-30).
π, γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου