εκίνησα να βλέπω το βίντεο που ακολουθεί, ορμώμενη από απλή περιέργεια. Συνέχισα με έναν κόμπο στο λαιμό και πολύ γρήγορα τα απαλά, γλυκά και ως ροδοπέταλα πορφυρού ρόδου τα δάκρυά, κρατήθηκαν στις κόγχες των ματιών μου γιατί το " Χριστός Ανέστη" ακούγεται πιο όμορφα όταν οι νότες του είναι.....στεγνές!
Το παλληκάρι, ο Κυπριανός, είχε ήδη βγει σ' έναν Αύγουστο μέσα μου και αγνάντευε....ποιον Παράδεισο, ποια βέρα, ποιο στεφάνι, Κύριος οίδε!
Οι δικοί του εδώ στη γη, στον ίδιο Αύγουστο, ανάσταιναν για άλλη μια φορά Χριστό και πλημμύριζαν τον κόσμο με την ελπίδα του ανίσχυρου θανάτου....Και πεπτώκασι δαίμονες!
Ο ωραίος Κυπριανός | τί και πώς (anazhthseis-elena.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου