Γήινα μάτια …ουράνιο βλέμμα

 

Εάν θέλεις να διαβάσεις ένα εικόνισμα, σαν Ευαγγέλιο, πρώτα κοίταξε τα βλέμματα των αγίων. Εκεί θα μελετήσεις την Θέα του Θεού. Εκεί θα ποθήσεις την αδιατάρακτη γαλήνη των αρετών. Θα δεις την ταπείνωση να κρύβεται, την αγάπη να ξεχύνεται, την πίστη να καίει, τη δοξολογία να εκφράζεται.

          Σε μερικές εικόνες, όπως αυτή της Γεννήσεως του Κυρίου, μπορείς χρόνια να τη διαβάζεις, χωρίς να καταφέρεις ποτέ να την εξαντλήσεις. Πως να καταγραφεί το καθαρό βλέμμα της Μαριάμ; Βλέμμα σαν ακτίνα φωτός. Κατευθύνεται προς τον Υιό της. Και πριν ακόμη Εκείνος γεννηθεί, η πορεία της ματιάς της προς Αυτόν έτρεχε, σε Αυτόν κατάληγε. Είναι το  μοναδικό μητρικό βλέμμα που μοιάζει με βλέμμα μικρού παιδιού, του πατέρα του. Η ματιά του Ιωσήφ είναι σαν τη γαληνεμένη, μετά την τρικυμία, θάλασσα. Τα κύματα των λογισμών, που τόσο δυνατά   το σκαρί του μυαλού του, έπαυσαν, μόλις έπλευσε το Πνεύμα το άγιο στη θάλασσα της ύπαρξής του. Το βλέμμα του δίκαιου μνηστήρος αγκαλιάζει την παρθένο μητέρα και το μικρό παιδί του, που μέσα του κρύβεται με ταπείνωση πολλή ο μεγάλος Θεός. Αυτό το μικρό κορίτσι, αυτή η μεγάλη Μάννα, έγινε γι΄ αυτόν Θαβώρ, τόπος που γεύτηκε το φως το αιώνιο του Θεού. Τα μάτια των βοσκών, ξεχωρίζουν μέσα στο σκοτάδι. Είναι κόκκινα, σαν αναμμένα κάρβουνα, από την αγρυπνία.. Κάρβουνα έτοιμα να δεχθούν το λιβάνι της δοξολογίας. Από τα μάτια των Μάγων σαν καταρράκτης ορμητικός ξεχύνεται η έκπληξη. Μέρες  ολόκληρες είχαν το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό και ξαφνικά είδαν τον ουρανό στη γη. ‘Έτσι γίνεται όταν πορεύεσαι ακολουθώντας τα μηνύματα του ουρανού.

          Μέρες και νύχτες παρακολουθούσαν το άστρο, που τους οδήγησε στον «Ήλιο της Δικαιοσύνης». Το βλέμμα τους χαμήλωσε αφού Αυτός που έψαχναν είναι πλέον «μεθ’ ημών». Πόση δίψα για φως προδίδει η ματιά τους; Τα βλέφαρα τους ορθάνοιχτα, σαν την σχισμένη γη της έρημου  που λαχταρά λίγο νερό, δεν θέλουν να χάσουν ούτε σταγόνα  από την πηγή της φάτνης.

          Το φως τους μάγεψε, τους έβγαλε από την πατρίδα τους, τους έκανε να ταξιδέψουν στο άγνωστο, ν α πορευτούν στην αφιλόξενη γη της ερήμου, με το βλέμμα  πάντα στραμμένο στον ουρανό, έναν ουρανό που κατέβηκε. Όχι για να κατοικήσει αλλά για να κατακτηθεί!!!

          Π. Σπυρίδων Βασιλάκος