Μια φορά να σε ρωτήσω και να μου πεις «……δόξα τω Θεώ».
Σε ρωτάω τι κάνεις. Όχι
από συνήθεια. Ούτε τυπικά. Αλήθεια θέλω να μάθω. Αλήθεια θέλω να είσαι καλά.
Και κάθε φορά η ίδια ιστορία….
«….Χάλια είμαι. Όλα
μαύρα. Αφού ξέρεις ότι δεν τραβάει το πράμα. Δεν μπορώ άλλο. Έχω σκάσει. Κουράστηκα. Θέλω
να τα παρατήσω και να φύγω. Δεν με καταλαβαίνει κανείς. Δεν με καταλαβαίνει.
Μόνο εγώ τρέχω. Πόνο εγώ για όλους τους. Για μένα κανείς. Προβλήματα στη
δουλειά, στο σπίτι, με τα παιδιά, με συγγενείς, προβλήματα στη σχέση. Ζωή είναι
αυτό; Δεν θέλω. Δεν θέλω άλλο. Νταξει από υγεία καλά είμαστε…. Αλλά όλα τ’
άλλα; Ας΄ το. Δεν υπάρχει σωτηρία…»
Ρε συ…
Μια φορά να σε ρωτήσω
και να μου πεις «…δόξα τω Θεώ». Έτσι. Μέσα απ’ την ψυχή σου.
Δεν λέω. Έχεις δίκιο.
Είναι πολλά. Αλλά πάρ το και λίγο
αλλιώς, ρε συ. Δεν βγαίνει έτσι. Δεν μου αρέσει καθόλου να σου λέω πως υπάρχουν
και χειρότερα, αλλά πραγματικά υπάρχουν άνθρωποι που σηκώνουν σταυρούς, όχι αστεία,
και τους βλέπεις με χαμόγελο, ρε συ…
Τι να πω; Ίσως και να κάνω λάθος.
Αλά πραγματικά. Το έχω καημό…
Μια φορά να σε ρωτήσω και να μου
πεις «…δόξα τω Θεώ».
Κι ας μην το νιώθεις εκατό τους εκατό. Κι ας παλεύεις
απ’ αυτό το «δόξα τω Θεώ» κι εσύ δύναμη να πάρει.
Ελευθέριος Ελευθεριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου