Σκέψου, Άνθρωπε, και στον εαυτό σου πες, ποιός είσαι από όλους;
Είναι η μοιχαλίδα, που
στέκεται στο κέντρο, χλευασμένη από όλους, έτοιμη, να δεχτεί τη σκληρή και
ανθρώπινη δικαιοσύνη.
Είναι οι κατήγοροι
απέναντι, αυτοί που την έσυραν εκεί και
αυτοί που προστατεύον την έννομη τάξη κρατώντας πέτρες στα χέρια.
Είσαι ο όχλος από γύρω,
παρατηρώντας και μη μετέχοντας στα όσα συμβαίνουν μπροστά τα μάτια τους.
Σκέψου, Άνθρωπε, και πες στον εαυτό
σου, ποιός από όλους είσαι;
Και είναι ένοχη για την πράξη της η
μοιχαλίδα.
Και πίοτερο ένοχοι είναι
οι κατήγοροι, για τη σκληρότητα, στέκουν απέναντί της.
Μα από όλους ο πιο
ένοχος είναι ο όχλος, που μπροστά στα μάτια του εξευτελίζεται ο άνθρωπος και
αυτός σιωπηλά, δίχως να λερώσει τα χέρια, με τη απάθεια αυτή οπλίζει τα χέρια
των κατηγόρων.
Κάθισα και σκέφθηκα,
Άνθρωπε, για μένα. Και αυτό που είδα δεν μου άρεσε καθόλου. Γιατί είδα, πως στη
ζωή μου γίνομαι μάλλον ο όχλος.
Για λίγο, δεν θα στο
κρύψω, με έπιασε απελπισία για τον εαυτό μου και δεν ήξερα τι να κάνω.
Είδα, λοιπόν, ξανά για
λίγο την εικόνα μου, και είδα κάποιον, εκεί παράμερα, που πριν δεν τον είχα
προσέξει, σιωπηλά, κάτω στο χώμα, κάτι
να χαράζει….
Και Άνθρωπε, «ο αναμάρτητος, τον
λιθον πρώτος», τον άκουσα να λέει….
Σκέψου, Άνθρωπε, και πες
στον εαυτό σου, ποιος είσαι από όλους;
Και μετά σκέψου ξανά,
και πες στον εαυτό σου, ποιος θέλεις να γενείς……
Ελευθέριος Γ. Ελευθεριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου