Η ΑΝΕΞΙΚΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Εν ολίγοις
Στην Εκκλησία σήμερα
ακούσαμε μια από τις ωραιότερες ευαγγελικές διηγήσεις. Πλούσια σε νοήματα και
απαράμιλλη σε ηθική διδαχή. Το σημερινό ευαγγέλιο αναφέρεται σε δύο μεγάλες
λησμονημένες αρετές: την ανεξικακία και την συγγνώμη. Ο Χριστός πολλές φορές
δίδαξε και τόνισε της αξία των αρετών αυτών. Ζητούμε από τον Θεό τη συγχώρηση
των αμαρτιών μας, γιατί είμαστε πρόθυμοι να παράσχουμε συγγνώμη για τα σφάλματα
των άλλων.
Αυτό λοιπόν το μεγάλο
μάθημα της ανεξικακίας και της συγγνώμης δίδαξε η Κύριος με την παραβολή του
κακού και άσπλαχνου δούλου. Σε άλλη περίσταση όταν παρέδιδε στους μαθητές Του
την Κυριακή προσευχή ζητούσε « άφες ημίν τα αμαρτήματα, ως και ημείς αφίεμεν ταις
οφειλέταις ημών». Και τώρα μ’ ένα παραβολικό και εποπτικό τρόπο διδάσκει το
ίδιο πράγμα και συμπερασματικά καταλήγει στα ίδια λόγια του «Πάτερ ημών…». Αν συγχωρείτε ο ένας τον
άλλο, θα συγχωρηθείτε από τον ουράνιο Πατέρα. Αν δεν συγχωρείτε, ούτε εκείνος
θα σας συγχωρήσει.
Αποτελεί ευκαιρία να πούμε
λίγα λόγια για την ανεξικακία και την συγγνώμη στις σχέσεις των χριστιανών μεταξύ τους.
Για να σταθούμε σωστά απέναντι των συνανθρώπων μας και απέναντι του
Θεού, πρέπει να ξεκινήσουμε απ’ αυτό που
λέγει ο Απ. Ιάκωβος, ότι «πολλά πταιόμεν άπαντες». Όταν σκεφθούμε σοβαρά τα
λόγια αυτά και συναισθανθούμε ότι ήμαστε
άνθρωποι, και μάλιστα αμαρτωλοί, τότε
βλέπουμε, ότι δεν είναι τόσο μεγάλα τα εμπόδια που μας χωρίζουν από τον αδελφό
μας. Γιατί αυτό που ονομάζουμε μνησικακία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας
άνισος τρόπος που κρίνουμε τον εαυτό μας και τον αδελφό μας. Αν μας ενόχλησαν στο παραμικρό, αυτό είναι
μεγάλο και ασυγχώρητο πταίσμα. Όταν όμως εμείς φταίξουμε σε κάτι, αυτό δεν το
υπολογίζουμε καθόλου.
Κανένας βέβαια δεν είπε,
ότι η τιμωρία και ο κολασμός των κακών
είναι απαίτηση της δικαιοσύνης. Αυτοί μεν για να σωφρονίζονται και οι
άλλοι για να παραδειγματίζονται. Για τους κακούς υπάρχει ο δικαστικός νόμος και
τα δικαστήρια. Εμείς όμως με την καταδίκη τους εξακολουθούμε να μνησικακούμε
και να έχουμε κακία. Δηλ. θέλουμε προσωπική ικανοποίηση. Έτσι όμως ανατρέπεται
η τάξη και η ασφάλεια και η ειρήνη και επικρατεί η αναρχία μέσα τη ζωή, όταν
όλοι έχουμε «δίκιο» και κανείς δεν έχει άδικο, όταν καθημερινά καταφεύγουμε
στις δικαστικές αίθουσες και ψευδορκούμε για
να βρούμε το «δίκιο» μας, όταν ακόμη και μετά τις αποφάσεις των
δικαστηρίων εμείς εξακολουθούμε τα μίση και τις αντεκδικήσεις μας. Και παρ’ όλα
αυτά δεν διστάζουμε να λέμε ότι ανήκουμε στην Εκκλησία και να λέμε καθημερινά
«άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».
Εδω όμως ο λόγος μας οδηγεί
να μιλήσουμε για τη συγγνώμη. Όχι να μην θυμόμαστε και να λησμονούμε σε όσα μας
βλάπτουν οι άλλοι, αλλά και να συγχωρούμε. Περισσότερο είναι το δεύτερο από το
πρώτο. Τώρα αν μπορούμε να προσευχόμαστε γι’ αυτούς που μας βλάπτουν μιμούμενοι
τον Χριστό στο Σταυρό και τον πρωτομάρτυρα Στέφανο, τότε έχουμε φθάσει σε
ύψιστο βαθμό τελειότητας. Και αυτό θα πει να συγχωρείς όχι με λόγια, αλλά απλό
την καρδιά μας, όπως λέει σήμερα το ευαγγέλιο.
Λέμε ότι είναι κόπος και
δυσκολία να συγχωρούμε εκείνον που μας έφταιξε και να δώσουμε συγγνώμη σε αυτόν
που τυχόν μας έχει βλάψει. Αυτό είναι λάθος. Κόπος και πόνος είναι να μην
συγχωρείς και να καίγεσαι από το πάθος της μνησικακίας. Ασύνετοι και παράλογοι
είναι όσοι δεν συγχωρούν και γίνονται εχθροί της σωτηρίας τους. Όχι μόνο μία
φορά, όχι επτά, αλλά και εβδομήκοντα επτά και αμέτρητες φορές συγχωρώ και δίνω
συγγνώμη στον αδελφό μου, όταν γνωρίζω και είμαι βέβαιος, ότι γι’ αυτό ακριβώς
το πράγμα ο Θεός συγχωρεί τα αμέτρητα αμαρτήματά μου. Όσα περισσότερα συγχωρώ
τόσα περισσότερα μου συγχωρεί ο Θεός. Οπότε φίλος και ευεργέτης είναι εκείνος
που νομίζει ότι με βλάπτει.
Όταν έχουμε ένα τέτοιο
μέσον στα χέρια μας τι άλλο θέλουμε;
Ας απομακρύνουμε την
μνησικακία από την ψυχή μας και ας δώσουμε συγχώρηση σε όσους τυχόν μας
έβλαψαν. «Αφίετε ει τι έχετε κατά τινος, ίναι και ο πατήρ ημών ο εν τοις
ουρανοίς αφή υμίν τα αμαρτήματα υμών». «Αφίετε…..από των καρδιών υμών».
Καλή Κυριακή
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου