Μεταμόρφωση ή μεταμφίεση;

          Μέσα από το γεγονός της Μεταμορφώσεως αποκαλύπτεται το πρόσωπο του Κυρίου στο όρος Θαβώρ. Για τον ορθόδοξο πιστό το φως της Μεταμορφώσεως αποκαλύπτει την εσχατολογική προοπτική του ανθρώπου. Παραμένει όμως ένας στεγνός τύπος, όταν προσεγγίζεται με θεωρητικό τρόπο, έτσι ακαδημαϊκά, χωρίς να παίρνει ένα βιωματικό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστική η φράση που επαναλαμβάνεται σ’ έναν κανόνα της εορτής «  οι το ύψος των αρετών διαπρέψαντες και της ενθέου δόξης αξιωθήσονται». Χωρίς τον ενάρετο βίο και την εφαρμογή των εντολών του Θεού, κάθε λόγος μας για τη Μεταμόρφωση του Κυρίου είναι   μία φτωχή φιλολογία χωρίς πνευματικό βάθος.

          Στην περίπτωση αυτή δεν μιλάμε για την εν Χριστώ Μεταμόρφωση της υπάρξεώ μας, αλλά για την μεταμφίεσή μας στα πλαίσια μιας παραποιημένης θρησκευτικότητας. Πρόκειται για ένα απειλητικό πειρασμό για τους χριστιανούς κάθε εποχής.

          Το φαινόμενο της μεταμφιέσεως και όχι της μεταμορφώσεως μας προέρχεται από τα προχριστιανικά χρόνια. Χαρακτηρίζει εκείνους που αρέσκονται να διατυμπανίζουν την «ευσέβειά» τους προβάλλοντας τον εαυτό τους ως υπόδειγμα και πρότυπο στους άλλους. Αλλά και κάποιους από τους εκκλησιαστικούς που κρατάνε αποστάσεις από το υπόλοιπο σώμα της Εκκλησίας. Εδώ έχουμε ανακολουθία λόγων και έργων. Αυστηρότητα στα ολισθήματα των άλλων και απεριόριστη επιείκεια στα προσωπικά τους λάθη. Μεγάλο σαράκι η υποκρισία της μεταμφίεσης που καθιστά διπρόσωπο τον άνθρωπο και ευρισκόμενο μακριά από τη χάρη και το έλεος του Θεού.

          Αντίθετα οι άνθρωποι που βιώνουν την ουσία της εν Χριστώ ζωής απέχουν από κάθε μεταμφιεσμένη συμπεριφορά. Χαρακτηρίζονται από ταπείνωση, αυτοκριτική, αγαπητικό και όχι επικριτικό ενδιαφέρον για τους άλλους. Είναι αυστηροί με τον εαυτό τους και επιεικείς με τους συνανθρώπους τους. Δεν κομπορρημονούν για την δήθεν ευσέβεια τους, αλλά κρατούν την ουσία της εν Χριστώ εμπειρίας.

          Η μεγάλη δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μπορεί να γίνει αφορμή  αυστηρής αυτοκριτικής, προκειμένου να διαπιστώσουμε τη γνησιότητα της χριστιανικής μας ιδιότητας. Αν δηλ. είμαστε χριστιανοί της Μεταμορφώσεως ή της μεταμφιέσεως και ν’ αλλάξουμε ανάλογα. Θα είναι καταστρεπτικό πνευματικά ν’ αφήσουμε την τυχόν ευσέβεια που έχουμε να εκφυλισθεί σε  υποκριτικά σχήματα. Επιβάλλεται να καλλιεργήσουμε  την ταπείνωση που είναι όχι μόνο ωφέλιμη, αλλά και ευάρεστη στο Θεό.

π. Γ.