“Θυμήσου τα δικά σου και συγχώρα τα παιδιά σου”

Συχνά είμαστε πολύ σκληροί και άτεγκτοι στα λάθη των παιδιών μας, των νέων μας, των άλλων. Τους σερβίρουμε τόνους τα “πρέπει”, τόνους τις συμβουλές με θυμό, με απολυτότητα και με ψυχρότητα.

          Εισαγγελείς στις σκέψεις τους, στις πράξεις τους, στις αποφάσεις τους, στις ενέργειές τους. Τους υπογραμμίζουμε πως τέτοιου είδους συμπεριφορές απάδουν στην ηλικία τους. Ενώ εμείς..... ήμασταν σεβαστικοί, ευγνώμονες, δεν αντιμιλούσαμε. Και έχουμε μπροστά τους λίστα μεγάλη από αυτά που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν.

          Αν όμως, θυμόμασταν τα δικά μας λάθη, αν τα είχαμε προ οφθαλμών, θα προσφέραμε κατανόηση στα λάθη των νέων, στις παραλείψεις τους, θα ήμασταν συγκαταβατικοί στις ορμές τους.

          Αν θυμόμασταν τα δικά μας λάθη.... Θα ήμασταν με τους άλλους γλυκείς, ανθρώπινοι. Οι υποδείξεις μας θα ήταν αφοπλιστικές, γιατί θα λέγονταν με αγάπη. Οι συμβουλές μας θα γίνονταν αποδεκτές, γιατί θα εξέφραζαν την αγωνία μας, το ενδιαφέρον μας για την δική τους ευτυχία. Θα ήταν μετρημένες,

θα λέγονταν σε εύθετο χρόνο, με σεβασμό στην προσωπικότητά τους.

          Αν θυμόμασταν τα δικά μας λάθη, θα ήμασταν ευγενείς με τους άλλους, θα τους εμπνέαμε κουράγιο για να προχωρούν, θα τους υποδεικνύαμε την αρετή με την σιωπή μας, με το παράδειγμά μας. Γιατί τα δικά μας λάθη θα μας είχαν κάνει πιο ώριμους, πιο αγωνιστικούς, πιο ενάρετους, πιο πολύ ανθρώπους της προσευχής και των θείων μυστηρίων.

          Θα τους λέγαμε, από την δική μας πείρα,για να μην απογοητεύονται, πως και τα λάθη  είναι ευτυχίες ανεπιθύμητες, επειδή μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν πνευματικά εφαλτήρια, για να πάμε πιο μπροστά και πιο ψηλά.

          Αν θυμόμαστε τα λάθη μας, θα τους λέγαμε πως τα λάθη είναι ανθρώπινα, αλλά ούτε πρέπει να τα επαναλαμβάνουμε ούτε και να σταματούμε σ’ αυτά.

          Αν θυμόμασταν τα λάθη μας, θα είχαμε την δύναμη να σβήνουμε τα λάθη των άλλων, θα συγχωρούσαμε και θα ήμασταν εποικοδομητικοί. Οι άλλοι δίπλα μας θα γίνονταν καλύτεροι.

          Ο λαός μας, σοφός πάντα, φρενάρει την κριτική μας διάθεση, επιστρατεύει με την διαχρονική σε αξία ρήση του την σύνεσή μας και μας συμβουλεύει:

          “ Θυμήσου τα δικά σου και συγχώρα τα παιδιά σου”.  

     “ΛΥΔΙΑ” 434