Κυριακή μετά τα Φώτα -Οι τρεις πειρασμοί του Χριστού

Με τη βάπτισή Του ο Χριστός στον Ιορδάνη ανακηρύχθηκε  επίσημα Μεσσίας δηλαδή χρισμένος βασιλιάς.

          Τι είδους βασιλιάς ήταν ο Χριστός;

          Στο ερώτημα αυτό απαντούν οι ιεροί ευαγγελιστές μέσα από την περιπέτεια που είχε ο Χριστός στην έρημο των τριών πειρασμών.

          Μετά τη βάπτισή Του ο Ιησούς οδηγήθηκε από το πνεύμα του Θεού στην έρημο. Σ’ αυτόν τον τόπο έζησε ο Χριστός σαράντα μέρες με νηστεία και προσευχή, χωρίς να φάει τίποτε.

          Μετά όμως πείνασε. Τότε παρουσιάσθηκε το πνεύμα του πειρασμού και του είπε:

          “Αν είσαι γιος του Θεού, πες αυτές οι πέτρες να γίνουν ψωμί”.

          Ο πειρασμός αυτός έγινε στην πιο κατάλληλη στιγμή: την ώρα που ο Χριστός πεινούσε.

          Και ο Κύριος απαντά: ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί, αλλά τρέφεται και με κάθε λόγο που βγαίνει απ’ το στόμα του Θεού.

          Ποιο είναι το νόημα αυτού του πειρασμού;

          Ο Χριστός αρνείται να κάνει τις πέτρες ψωμί. Γιατί αν άκουγε τα λόγια του διαβόλου κι έκανε τις πέτρες ψωμί και το μοίραζε  άφθονο στους ανθρώπους και έδινε αυτή την ικανότητα στους αποστόλους και αυτοί στους διαδόχους των μέχρι σήμερα, ο κόσμος θα ελευθερώνονταν από ένα μεγάλο πρόβλημα: το πρόβλημα της πείνας.

          Αλλά ο Χριστός δεν θέλει να λύσει θαυματουργικά το πρόβλημα του ψωμιού. Δεν υπόσχεται κανένα υλικό παράδεισο. Αυτό μπορούν να το λύσουν οι άνθρωποι, όταν αξιοποιήσουν σωστά την καλλιέργεια τη γης και με την αγάπη και την αλληλεγγύη μεταξύ τους.

          Ο Χριστός δεν θέλησε να μοιράσει ψωμί στους ανθρώπους, για να μην τον ακολουθούν από ανάγκη και συμφέρον, γιατί μια τέτοια πίστη δεν θα είχε καμία αξία.

          Θυμηθείτε τι έγινε με την ευλογία των πέντε άρτων στην έρημο που χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνθρωποι! Τότε μερικοί είπαν: Αυτός μοιράζει ψωμί! Είναι ο πιο κατάλληλος για να γίνει βασιλιάς μας. Όταν το κατάλαβε αυτό ο Χριστός έφυγε από μπροστά τους, γιατί δεν ήθελε αν τον ακολουθούν οι άνθρωποι από συμφέρον.

          Αλλά το πονηρό πνεύμα δεν υποχωρεί. Παραλαμβάνει τον Χριστό και το φέρνει στην Ιερουσαλήμ και τον βάζει να σταθεί στο πιο ψηλό μέρος της στέγης και του λέει:

          Αν είσαι υιός του Θεού, πέσε κάτω και δεν θα πάθεις τίποτε. Θα σε σηκώσουν οι άγγελοι στα χέρια τους.

          Και ο Χριστός απαντά: Μην βάζεις σε δοκιμασία Κύριο τον Θεό σου.

          Όπως βλέπουμε ο Ιησούς αρνείται να κάνει ένα εντυπωσιακό θαύμα, να πέσει κάτω από το Ναό. Το πονηρό πνεύμα μετά από τρία χρόνια θα επαναλάβει τον ίδιο πειρασμό. Εκεί πάνω στο Σταυρό οι Φαρισαίοι θα του πουν: Αν είσαι γιος του Θεού κατέβα από το Σταυρό. Αλλά και πάλι ο Χριστός θ’ αρνηθεί να κάνει ένα τέτοιο θαύμα. Γιατί; Διότι όταν οι άνθρωποι βλέπουν να γίνονται τέτοια καταπληκτικά πράγματα  νιώθουν θαυμασμό και φόβο.         Ο Χριστός όμως δεν θέλει οι άνθρωποι να πιστεύουν σ’ Αυτόν από φόβο η θαυμασμό. Αυτά τα επεδίωκαν οι βασιλιάδες για να υποδουλώσουν τους ανθρώπους. Ο Χριστός θέλει να Τον πιστεύουν όχι από φόβο, αλλά ελεύθερα και με την καρδιά τους

          Στη συνέχεια ο Σατανάς  φέρνει το Χριστό σ’ σένα ψηλό βουνό και του δείχνει όλα τα βασίλεια του κόσμου και του λέει:

          Όλα αυτά θα σου τα δώσω, αν πέσεις και με προσκυνήσεις.

          Και ο Ιησούς του λέει: φύγε από μπροστά μου Σατανά. Η Γραφή λέει: να προσκυνήσεις μόνο τον Κύριο το Θεό σου. Αυτόν μόνο να λατρεύεις.

          Και όταν τελείωσε και ο τρίτος πειρασμός άφησε το Χριστό το πονηρό πνεύμα και ήλθαν οι άγγελοι αν τον διακονήσουν.

          Όπως είδαμε ο Χριστός να προσκυνήσει το Σατανά και να γίνει κυρίαρχος του κόσμου. Ο πειρασμός αυτός είναι ο πειρασμός της εξουσίας.

          Αξίζει να προσέξουμε πως ο διάβολος δεν αποτρέπει το Χριστό από την μεσσιανική Του αποστολή, από κάποια εξουσία. Αλλά καλείται από τον Σατανά να γίνει Μεσσίας του διαβόλου και ν’ ασκήσει την εξουσία αυτή πάνω σε όλους  τους λαούς της γης στο όνομα του.

          Ο Χριστός αρνήθηκε, γιατί μια τέτοια εξουσία που βασίζεται στη βία, το μίσος, και την τυραννία την απορρίπτει, γιατί δεν ήρθε στον κόσμο ως εξουσιαστής Μεσσίας, αλλά ήρθε να μας  μάθει ν’ αγαπάμε και να  δώσει τη ζωή Του για το καλό και τη σωτηρία του κόσμου.

          Αυτός ο πειρασμός ανακεφαλαιώνει την τραγική ιστορία του ανθρώπου, μια ιστορία πολέμων και βιαιοτήτων, αρπαγών και διεκδικήσεων. Μια εξουσία που ασκείται όχι εν ονόματι της αλήθειας  του Θεού, αλλά εν ονόματι του ψεύδους και του διαβόλου.

          Ο Χριστός δίνει το μέτρο και το νόημα της ηγεσίας. Η εξουσία συνδέεται όχι με την καταδυνάστευση, αλλά με την διακονία και την προσφορά.

          Με αυτές τις αρχές ο Χριστός ξεκινά το έργο Του και συντελείται κάτι θαυμαστό. Ο λαός που βρίσκονταν στο σκοτάδι και την απειλή του θανάτου, είδε ν’ ανατέλλει μέγα και λαμπρό φως. Και το φως αυτό είναι η χάρη του Θεού.

          Ο Χριστός προσκαλεί σε μετάνοια και αλλαγή τον άνθρωπο, γιατί η Βασιλεία του Θεού δεν είναι ένα μακρινό όραμα, αλλά μια πραγματικότητα που είναι ορατή στο πρόσωπο του Μεσσία Χριστού και βιώνεται μέσα στη Θεία Ευχαριστία και την Εκκλησία.

          Ας παρακαλούμε το Θεό να φωτίζει το σκότος του νου μας, γιατί όταν φωτιστεί ο νους μας, τότε γινόμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι και φωτεινά παιδιά της Εκκλησίας.

   π. γ.στ.