Δεν πρέπει να κλεινόμαστε απλώς στην ιστορία, τον χρόνο και να μη
προχωρούμε στο αιώνιο ή να μη βιώνουμε την υπέρβαση του χρόνου και της
ιστορίας. Η όλη εκκλησιαστική παράδοση κάνει λόγο για το ότι αιώνια ζωή δεν
είναι μια ζωή που αρχίζει από το τέλος
της ιστορίας. Η ορθόδοξη αντίληψη περί του χρόνου δεν είναι ούτε γραμμική, ούτε
κυκλική, αλλά σταυρική.
Αυτό σημαίνει, ότι
στην ζωή των αγίων κάθε ιστορική στιγμή τέμνεται από το αιώνιο, καθώς επίσης οι
άγιοι οδηγούνται προς τον μέλλοντα αιώνα, τον οποίον απολαμβάνουν από τώρα. Η
Βασιλεία του Θεού είναι συγχρόνως και βίωση από τώρα των εσχάτων, αλλά και
εσχατολογική προσδοκία. Έτσι, το πρόβλημα δεν είναι πως θα γιορτάζουμε χρονικές
στιγμές, αλλά πως θα υπερβούμε τον χρόνο, και βασικά τον θάνατο, που είναι ένα
υπαρξιακό γεγονός μεγάλης σημασίας.
Ακόμη στην ορθόδοξη
παράδοση εορτάζουμε τις δεσποτικές εορτές, ήτοι την Γέννηση του Χριστού, την
Βάπτιση, την Μεταμόρφωση, την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, την
Πεντηκοστή, ενιαίως ως θεολογία των γεγονότων. Σε κάθε θεία Λειτουργία
εορτάζουμε όλα τα δεσποτικά γεγονότα και ποτέ ξεχωριστά. Και κοινωνούμε
ολοκλήρου του Χριστού, που προσέλαβε όλη την ανθρώπινη φύση και την θέωσε. “Αεί
Χριστούγεννα εστί” και “αεί Πάσχα εστί”. Η διάσπαση των δεσποτικών γεγονότων
και η διάσπαση του Χριστού συνιστά μια αλλοίωση της εκκλησιαστικής παραδόσεως.
Κατά τον άγιο Μάξιμο
τον Ομολογητή, ο Χριστός συλλαμβάνεται μέσα μας δια της πίστεως, σαρκούται δια
της τηρήσεως των εντολών του Χριστού, σταυρούται δια των κόπων της πρακτικής
φιλοσοφίας. Ανίσταται στην δόξα των πνευματικών θεωρημάτων, και αναλαμβάνεται
με την μυστική θεολογία. Εορταστικές εκδηλώσεις χωρίς αυτήν την υπαρξιακή μέθεξη
των Δεσποτικών εορτών είναι κοσμικές, ειδωλολατρικέ γιορτές.
Ναυπάκτου ΙΕΡΟΘΕΟΥ:
“Πραγμάτων έλεγχος”
Ε. Π., τ. 257
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου