ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ

“Τα κόμματα που μιλάνε για επαναδιατύπωση των σχέσεων στην ουσία στοχεύουν στον θρησκευτικό αποχρωματισμό των Ελλήνων, θέλουν να πάψουν οι πολίτες να είναι θρησκευόμενα μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι είναι αντίθετοι προς την χριστιανική πίστη. Την απουσία όμως του θρησκευτικού στοιχείου από τον πολίτη θα την υποκαταστήσει ένα άλλο στοιχείο το οποίο και αυτό θα έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς αφού από τον άνθρωπο κατά τον θεωρητικό των Σοβιέτ Λουνατσάρσκι “τρία πράγματα δεν μπορείς να  αφαιρέσεις την ελευθερία, την ιδιοκτησία και την μεταφυσική αγωνία’ και αυτό το στοιχείο ονομάζεται αντιχριστιανός ή αντιθρησκευτικός πολίτης ή άθεος που στρατεύεται στην “θρησκεία” της αθεΐας. Αυτό είναι το πρότυπο του πολίτου αυτών που θέλουν να προβάλλουν τον λεγόμενο χωρισμό .

    Τον αποκαλούν με πολλά ονόματα, φιλικό ή έντιμο χωρισμό ή βελούδινο διαζύγιο ή αναθεώρηση σχέσεων ή αναστοχασμό ή αναπαλαίωση, ή διακριτότητα, δεν έχει σημασία. Με αυτόν τον τρόπο λένε ότι το κράτος  θα είναι ουδέτερο προ την θρησκεία και αυτό θα είναι δήθεν καλύτερο για την κοινωνία.

    Τεχνητός όμως χωρισμός της ανθρώπινης προσωπικότητας στην κοινωνική της διάσταση και λειτουργία μπορεί να είναι από νομοθετικής πλευράς δυνατός, θα αποτελεί όμως κατ’ ουσίαν κατασκευή ενός “ανθρώπινου τέρατος”, ενός “κοινωνικού θηρίου”. Οι κοινωνίες δεν οργανώνονται μόνο με νόμους ή Συντάγματα, οργανώνονται και με εξωνομικούς κανόνες που από πλευράς αξίας και πρακτικού κοινωνικού αποτελέσματος είναι οι σημαντικότεροι. Η Ελληνική κοινωνία είναι οργανωμένη με τέτοιου κανόνες, που είναι χριστιανικοί κανόνες και επομένως είναι λάθος η πολιτική βούληση που θέλει να οδηγήσει σε θρησκευτικό αποχρωματισμό την ελληνική κοινωνία στο όνομα της δήθεν προόδου”. 

(Απόσπασμα από άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ)