Στον εκκλησιαστικό χώρο σήμερα
υπάρχουν δύο είδη θεολογίας: α) Η ακαδημαϊκή, που δε θεωρεί απαραίτητη την
προσωπική εμπειρία της εν Χριστώ ζωής, και β) η εμπειρική, που θεμελιώνεται στη
συμπόρευση με τον Χριστό και συνδέεται με τη θεοπτία. Για τις σχέσεις των δύο
αυτών ειδών θεολογίας επισημάνθηκαν τα εξής: “Η ακαδημαϊκή θεολογία εν
συνδυασμώ μετά της ζώσης πίστεως δίδει αγαθά αποτελέσματα. Ευκόλως όμως
εκφυλίζεται, αποβαίνει αφηρημένη θεωρία, παύει να είναι εκείνο, όπερ
παρατηρείται εν τη ζωή των Αποστόλων, των Προφητών και των Πατέρων ημών,
τουτέστιν άμεσος ενέργεια του Θεού εν ημίν”.
Η αληθινή ορθόδοξη θεολογία προϋποθέτει είτε προσωπική εμπειρία είτε εμπιστοσύνη σ’ αυτούς που έχουν την εμπειρία. Στην πρώτη περίπτωση θεολογία είναι πηγαία, ενώ στη δεύτερη μεταπρατική. Σε οποιαδήποτε όμως περίπτωση πηγή της ορθόδοξης θεολογίας παραμένει η αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο. Και ο ορθόδοξος θεολόγος είτε ακολουθεί με έργα τους “πεπειραμένους”, είτε εμπιστεύεται στις παραδειγματικές διατυπώσεις τους. Όταν δεν κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά στηρίζεται στον εαυτού του, τότε “φυσιούται”, νομίζοντας ότι κατορθώνει κάτι σπουδαίο και θεωρεί τους πεπειραμένους ως πεπλανημένους. Οι κίνδυνοι, τους οποίους εγκυμονεί μια τέτοια θεολογία, είναι προφανείς.
Γ. Μαντζαρίδης: Η εμπειρική Θεολογία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου