Με την έναρξη της σχολικής
χρονιάς και την επιστροφή των μαθητών στα θρανία, έχουν ήδη αρχίσει οι έρευνες
που αφορούν την ψυχική υγεία των παιδιών. Το ερώτημα στη σκέψη όλων είναι πόσο
τραυματισμένα έχουν βγει τα παιδιά από την βίαιη διακοπή της σχολικής ζωής, την
οποία επέβαλε σχεδόν παγκοσμίως η ανάγκη της φονικής πανδημίας.
Τα πρώτα συμπεράσματα δείχνουν μια μεγάλη επιβάρυνση της
ψυχικής υγείας των παιδιών. Αν μπει όμως κάποιος στη διαδικασία να δει λίγο
προσεκτικότερα τα συμπεράσματα αυτά, τον περιμένει μια έκπληξη: Η επιβάρυνση
της ψυχικής υγείας των παιδιών δεν έρχεται ως συνέπεια των περιοριστικών μέτρων
για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά έχει την αρχή της πολύ νωρίτερα, και
συγκεκριμένα στα πρώτα χρόνια της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, εύκολα θα απέδιδε κανείς αυτή την
επιβάρυνση στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Το πρόβλημα όμως δεν αφορά
μόνο την Ελλάδα, αλλά είναι παγκόσμιο. Για παράδειγμα, άρθρο στο περιοδικό The
journal
of
adolescence αποκαλύπτει ότι, σε σχετικές ερωτήσεις του
προγράμματος PISA-
πρόγραμμα για τη Διεθνή Αξιολόγηση των Μαθητών-, στη μεν πρώτη δεκαετία του αιώνα
μας περίπου το 18/ο/ο των μαθητών παγκοσμίως ανέφερε υψηλά επίπεδα μοναξιάς.
Ενώ το από το 2012έως το 2018, δηλαδή πριν την πανδημία, τα σχετικά ποσοστά
αυξήθηκαν κατά 100ο/ο στην Ευρώπη, τη
Λατινική Αμερική και τις αγγλόφωνες χώρες- Η. Π. Α., Αυστραλία, κ. α.- και κατά
50ο/ο στην Ανατολική Ασία.
Τι μπορεί να είναι αυτό που προκάλεσε αυτή τη δραματική επιδείνωση, και δη σε παγκόσμια κλίμακα; Όλο και περισσότεροι ψυχολόγοι υποψιάζονται-αν δεν δείχνουν ήδη ανοιχτά- τον πραγματικό ένοχο, που είναι άλλος από τα λεγόμενα “έξυπνα κινητά” και την αυξημένη έκθεση των παιδιών στα κοινωνικά δίκτυα.
“ΖΩΗ”, τ. 4360
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου