Η σπουδαιότητα της λατρευτικής ζωής της Εκκλησίας είναι ανυπέρβλητη. Κεντρικός άξονας της είναι το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Ο λειτουργικός χρόνος και ο λειτουργικός χρόνος, η φύση και το πλήθος των ιερών συμβόλων, η μορφή των εικόνων και η διάρθρωση των λειτουργικών τελετών, η λαϊκή ευλάβεια και το ευχαριστιακό πνεύμα δημιουργούν προοπτικές για βασικές αναθεωρήσεις και επανατοποθετήσεις στη σύγχρονη εκκοσμικευμένη κοινωνία. Με τις προοπτικές αυτές παραμερίζεται η απολυτοποίηση του κόσμου και των πραγμάτων του κόσμου, ενώ ταυτόχρονα αποκαθίσταται η κοινωνία τον Θεό και η ευχαριστιακή θεώρηση της κτίσεως. Γι’ αυτό η λατρευτική ζωή και το ευχαριστιακό πνεύμα αποτελούν τις καλύτερες απαντήσεις στη σύγχρονη εκκοσμίκευση.
Αντίθετα η παραμέληση της λατρευτικής ζωής και η παραθεώρηση του πνευματικού πνευματικού βάθους της παραλύουν τη ζωή των πιστών και δημιουργούν πνευματικά κενά, που παρέχουν πρόσφορο έδαφος τις ποικιλώνυμες διδασκαλίες των ανατολικών θρησκειών, τις μαγείες,το σατανισμό και τα θρησκευτικά υποκατάστατα.
Γ. Μαντζαρίδη, “ Η εμπειρική Θεολογία”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου