Στην εποχή μας ζούμε
υπερβάσεις, οι οποίες στο παρελθόν ήταν αδιανόητες. Δεν υπερβαίνουμε εμπόδια
και νοσηρότητες, υπερβαίνουμε ό, τι υπερβαίνει τα εμπόδια και τις νοσηρότητες, υπερβαίνουμε ό,
τι μπορεί να ωθήσει τα άτομα και την κοινωνία σε πρόοδο και προπαντός στην
εκλογίκευση του ανθρώπου που ρέπει προς το παράλογο και στην ανάπτυξη της
φυσικής αγάπης του προς την δικαιοσύνη, την καλοσύνη, την ευγνωμοσύνη για την
ύπαρξη που του δόθηκε από τον Θεό.
Δόθηκε προτεραιότητα στην λογική και την αίσθηση. Αυτή η
προετοιμασία συνδέθηκε με την αποτίναξη των δεσμών της θρησκείας, ειδικά του
Χριστιανισμού στην δυτική του αλλοίωση. Οι επιστήμες προχώρησαν. Η παρατήρηση
και το πείραμα, δηλαδή η εμπειρική επιβεβαίωση ή διάψευση επιστημονικών θεωριών, μαζί με τον αποδεικτικό λογισμό,
που μαθητικοποίησε τις εμπειρικές επιστήμες, συνέβαλαν στην εκρηκτική
ανάπτυξη της επιστήμης και της
τεχνολογίας. Η επιστήμη μέσω της
τεχνολογίας συνδέθηκε με την βιομηχανία,
δηλαδή με την αλλαγή των συνθηκών εργασίας.
Για να μη μακρηγορούμε, μέσα σ’ αυτό το πανηγύρι της επιστημονικής ανάπτυξης,
ξεχάστηκαν οι ανθρωπιστικές επιστήμες, παραθεωρήθηκε η θεολογία, πιο ειδικά ο
ευαγγελικός λόγος και τα μυστήρια της Εκκλησίας. Έτσι, ο κόσμος μέσα στην
θριαμβευτική μονόπλευρη εξέλιξή του έχασε το νόημα της ζωής, τον λόγο της
υπάρξεώς του.
Η αίσθηση και η λογική, χωρίς Θεό, θεοποίησαν την γνώμη και
την επιθυμία, η προστασία των οποίων έχει γίνει δόγμα μεσαιωνικής αυστηρότητας.
Έτσι η επιθυμία λ. χ , όταν βρίσκεται σε δυσαρμονία με την φύση, χωρίς
περίσκεψη και χωρίς αιδώ προτιμάται. Η επιθυμία διαστρέφει και κακοποιεί την
φύση. Μέσα σ’ αυτό το πολιτιστικό κλίμα, δεν γίνεται λόγος ούτε για αρετή, ούτε
για κακία, αφού δεν γίνεται λόγος ούτε για Θεό, ούτε για διάβολο.
Σ’ αυτόν τον κόσμο, όσοι πήραν κάποια μαθήματα ορθόδοξης
θεολογίας, γνωρίζουν ότι η δύναμη της επιθυμίας πρέπει να αποδεσμευθεί από την
σαρκικότητα και να γίνει νοερή, να γίνει κινητήρια δύναμη του νου σε
αναβάσεις-εν καρδία- προς το δυσπρόσιτο ύψος της ταπεινώσεως του Θεού,
διασώζοντας τι κατά φύση και αναβαίνοντας στο υπέρ φύση, αποστρεφόμενος την
κακία και ελκυόμενος από την αρετή.
π. Θ. Α. Β. «ΕΚΚΛ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ», τ. 328
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου