Συνταγματικά εμπόδια για τον γάμο ομόφυλων /μια ενδιαφέρουσα άποψη από έναν έγκριτο νομικό.

 

Το Άρθρο 21 του Συντάγματος ορίζει ότι «Μητρότητα και Παιδική Ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους»

Όλο και πιο συχνά συζητείται έσχάτως η πρόθεση της Κυβέρνησης να θεσμοθετήσει τον γάμο μεταξύ ομοφύλων ζευγαριών.

Ένα τέτοιο μέτρο μόνον ως «οδοστρωτήρας» μπορεί να εισέλθει στην ελληνική κοινωνία και στον νομικό πολιτισμό που διέπει το πολίτευμά μας.

Για να επικρατήσει δε αυτός ο «οδοστρωτήρας, πρέπει προηγουμένως να «ισοπεδώσει», μεταξύ άλλων, δύο μεγάλα έμπόδια, που άποτελούν τους «πυλώνες» αυτού του πολιτισμού.

Ήτοι, αφ’ ενός μεν τον παραδοσιακό νομικό ορισμό του γάμου και άφ’ ετέρου την συνταγματική κατοχύρωση της παραδοσιακής οικογένειας, για την προστασία της οποίας το άρ. 21 παρ. 2 του Συντάγματος επιβάλλει άντίστοιχη υποχρέωση στην Ελληνική Πολιτεία.

Για τον παραδοσιακό νομικό ορισμό του γάμου, όπως τον διαμόρφωσε ο Ρωμαίος νομοδιδάσκαλος Μοδεστίνος (250 μ.Χ.), ο οποίος ήταν μαθητής του διάσημου Ούλπιανού και νομικός σύμβουλος του λόγιου Αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου, είχαμε την ευκαιρία να ομιλήσουμε και άλλη φορά στο παρελθόν.

Σύμφωνα λοιπόν με τον ορισμό του Μοδεστίνου, ο οποίος έδωσε απλά νομικό «ένδυμα» στις έπικρατούσες αντιλήψεις της ύστερης άρχαιότητας, «nuptiae sunt maritis et feminae conjuctio et consortium omnis vitae divini et humani comunicatio». Δηλαδή, κατά τήν αρχαιοελληνική μετάφραση αυτού του ορισμού του Μοδεστίνου, «γάμος έστίν άνδρός καί γυναικός συνάφεια καί συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και άνθρωπίνου δικαίου κοινωνία».

Χωρίς την «ισοπέδωση» αυτού του πελώριου εμποδίου, που συνδέεται με την νομική έννοια του γάμου, με την οποία συμπορεύθηκε η άνθρωπότητα στην ιστορική της διαδρομή άπό τήν άρχαιότητα μέχρι σήμερα, είναι άδιανόητη οποιαδήποτε συζήτηση γιά «γάμο» ομοφύλων.

Ο αναθεωρητισμός ωστόσο, που χαρακτηρίζει την σύγχρονη εποχή και ευθύνεται για την απόρριψη σήμερα πολλών κατεστημένων θεσμών, αρχών καί αξιών, εύκολα μπορεί να βρει τον κατάλληλο «χειριστή» του «οδοστρωτήρα», ώστε με την αρωγή πολλών προθύμων νά συμβάλουν στην «ισοπεδωτική» του επέλαση να επιτευχθεί τελικά ο στόχος της «κατεδάφισης» του εμποδίου που θέτει ο παραδοσιακός ορισμός του γάμου.

Ο παραμερισμός του εμποδίου αυτού δεν καθιστά όμως άνευ ετέρου βατό τον «δρόμο» προς την νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφύλων, διότι στην πορεία του, ο «οδοστρωτήρας» συναντάει ένα άλλο μεγάλο καί ανυπέρβλητο αυτήν την φορά εμπόδιο.

Πρόκειται γιά το άρ. 21 παρ. 2 του Συντάγματος, το οποίο δεν αφήνει περιθώρια ελιγμών «επιπέδωσης» των εννοιών του παραδοσιακού γάμου καί της παραδοσιακής οικογένειας, για να διέλθει μέσα από τά «ερείπια» αυτών ο «γάμος» των ομοφύλων, αφού το Σύνταγμα επιτάσσει κατηγορηματικά: «Η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του

Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους…».

Είναι προφανές ότι η εν λόγω συνταγματική διάταξη για «οικογένεια» δεν εννοεί ασφαλώς την αλλοτριωμένη από τους Σοδομίτες Οικογένεια, αλλά την παραδοσιακή οικογένεια, αφού αυτή ιστορικά υπήρξε το άποκλειστικό θεμέλιο της συντήρησης και της προαγωγής του ‘Ελληνικού Έθνους, που θέλει να διαφυλάξει ο συντακτικός νομοθέτης.

Τό ίδιο ισχύει και γιά τον γάμο. Γάμος, για τον συντακτικό νομοθέτη δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από την συμβίωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Αυτό μπορούμε να το δούμε καθαρά, εάν βάλουμε σε μια λογική αλληλουχία τις έννοιες που χρησιμοποιεί ο συντακτικός νομοθέτης στην διάταξη του άρ. 21 παρ. 2 του Συντάγματος.

Θα δούμε δηλ. ότι η «οικογένεια», ο «γάμος», η «μητρότητα» και η «παιδική ήλικία», που τελούν υπό την προστασία του Κράτους, συνδέονται μεταξύ τους με συνεκτικό «κρίκο» την παράδοση.

Όλο αυτό το πλέγμα των παραδοσιακών εννοιών και σχέσεων με έπίκεντρο τον γάμο και την οικογένεια μας προβάλλει με απόλυτη ενάργεια τα στοιχεία εκείνα, με τα οποία συνυφάνθηκε στην διαχρονική του πορεία το Ελληνικό Έθνος.

Γι’ αυτό ο συντακτικός νομοθέτης επιβάλλει την σχετική υποχρέωση προστασίας τους στα αντίστοιχα όργανα της Πολιτείας. Για να μην υπάρχει δε ούδεμία αμφιβολία ως προς τον παραδοσιακό χαρακτήρα της «οικογένειας» και του «γάμου», που προστατεύει το Σύνταγμα στο άρ. 21 παρ. 2 αυτού, προσέθεσε ο συντακτικός νομοθέτης ως «αρμούς» αυτών τις έννοιες της «μητρότητας» και της «παιδικής ηλικίας».

Έτσι γίνεται σαφές ότι, κατά το Σύνταγμα, «μητρότητα» και «παιδική ηλικία» είναι αδιανόητες έξω από το «κουκούλι» του παραδοσιακού γάμου και της παραδοσιακής οικογένειας.

Μιλώντας λοιπόν το Σύνταγμα για «μητρότητα», που τελεί υπό την προστασία του Κράτους, εννοεί προφανώς την φυσική, την γνήσια μητρότητα, η οποία δεν έχει ημερομηνία λήξεως.

Όχι την τεχνητή, την παρένθετη μητρότητα, που προκύπτει από δοτούς και κατά παραγγελίαν συντελεστές και λήγει με την ολοκλήρωση της «εργολαβίας» αφήνοντας το «έργο» στην απόλυτη δικαιοδοσία των Σοδομιτών εντολέων του.

Το ίδιο ισχύει και για την «παιδική ήλικία», που την βλέπει ο συντακτικός νομοθέτης να ζει και να εξελίσσεται ομαλά μέσα στήν φυσιολογική άτμόσφαιρα και στο άρωμα της παραδοσιακής οικογένειας. Και όχι μέσα στον «βούρκο» και στην δυσωδία της παρά φύσιν συμβίωσης δύο ανθρώπων.

Υπό το πρίσμα των σκέψεων που εξετέθησαν πιο πάνω, καθίσταται προφανές ότι ο Πρωθυπουργός, κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να ύλοποιήσει την εξαγγελθείσα πρόθεσή του να προβεί στην θέσπιση του γάμου μεταξύ ομοφύλων.

Όχι, διότι άντιτίθενται σε αυτά τα κορυφαία στελέχη και η πλειοψηφία των μελών της παράταξής του, αλλά διότι του το απαγορεύει ρητά το Σύνταγμα! Πρέπει να το συνειδητοποιήσει αυτό ο κ. Μητσοτάκης και να υπαναχωρήσει άμεσα από τα αντισυνταγματικά σχέδιά του.

Είναι άλλστε παράλογο και αντιφατικό η Κυβέρνηση, που έχει, κατά τα ανωτέρω, εκ του Συντάγματος υποχρέωση να προστατεύει την παραδοσιακή οικογένεια και τόν παραδοσιακό γάμο νά μετατρέπεται σε «οδοστρωτήρα» για την «ισοπέδωσή» τους.

Μόνο καί μόνο για να ικανοποιήσει την απαίτηση ορισμένων Σοδομιτών Συμβούλων της, παρά τήν άντίθετη άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, την οποία θα όφειλε να είχε ανιχνεύσει ο κ. Μητσοτάκης με κάποια σχετική δημοσκόπηση πριν προβεί στην σχετική εξαγγελία του.

Πρέπει να υπογραμμισθεί εντέλει με έμφαση ότι η κατά περιφρόνηση της σχετικής συνταγματικής απαγόρευσης καθιέρωσης του «γάμου» μεταξύ ομοφύλων μόνον ως συνταγματικό πραξικόπημα εκ μέρους της Κυβέρνησης μπορεί νά ιδωθεί.

Γνωρίζει πολύ καλά ό Πρωθυπουργός, κ. Μητσοτάκης, την έννοια του πολιτικού αυτοχειριασμού.

Εάν του διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες της σχετικής περιπτωσιολογίας, του θυμίζω ότι μια από αυτές είναι η θέσπιση του «γάμου» των ομοφύλων.

Η απερισκεψία, με την οποία ενήργησε στην συγκεκριμένη υπόθεση ο κ. Μητσοτάκης, δείχνει ότι αμφισβητεί κατά πόσον αύτή χωράει στο εύρος τού πολιτικού αύτοχειριασμού.

Ας αποτολμήσει λοιπόν το σχετικό εγχείρημα, για να δει τα άποτελέσματά του.

* Αλέξανδρος Κωσταράς

Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης