Η προσευχή δεν είναι τόσο να πούμε λόγια στο Θεό ή να του δώσουμε εμείς
κάτι- έστω τα αισθήματά μας. Η προσευχή είναι η πρόσληψη του Θεού. Εκεί που θα
σταθείς ενώπιον του Θεού με τη συναίσθηση πως εσύ είσαι πηλός, αλλά μέσα από τα
χέρια του Θεού βγαλμένος, και σκεύος πήλινο μεν, αλλά προορισμένο να σε γεμίσει
ο Πλάστης σου ουρανό, καθώς θα νιώσεις την αγάπη του Θεού για το πλάσμα του και
το όλο μεγαλείο του που εκφράζεται στη
θυσία του Υιού του για το πλάσμα αυτό, θα προσλάβεις όλα αυτό που είναι ο Θεός.
Οπότε περνάει μέσα σου η
αγιότητα του Χριστού, η πραότητά του, η φωτισμός του Αγίου Πνεύματος, η
αγαθότητα του Θεού. Και αρχίζουν να
λειτουργούν τα θεϊκά χαρίσματα κατά το ειδικό τρόπο και σ΄ εσένα . Έτσι δεν θα
μπορείς να ισχυρισθείς πως η αγιότητα του Θεού σήμερα είναι αμάρτυρη και γι΄
αυτό τάχα είναι απρόσιτη και ανέφικτη.
Σ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου