Από την Πασχαλινή εκδήλωση της ενορίας μας

 

Την Δευτέρα 22 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στο πνευματικό κέντρο της Ενορίας  μας επίκαιρη εκδήλωση με θέμα: «Οδοιπορικό προς το θείο Πάθος». Μετά την προσευχή και αφού ψάλλαμε το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται….» και «τον Νυμφώνα σου βλέπω…», ξεκίνησε την ομιλία του ο π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας.

            Προσπάθησε συνοπτικά να εκθέσει τα γεγονότα των Παθών για να βιώσουμε αυτά τα γεγονότα της θείας οικονομίας μυστικά μάσα στην ψυχή μας.

            Βρισκόμαστε στις τελευταίες ημέρες της επίγειας ζωής του κυρίου. Ανασταίνει τον φίλο Λάζαρο, κάτι  που προκαλεί την οργή και το μίσος  των εχθρών του, οι οποίοι αποφασίζουν να τον εξοντώσουν. Η Μαρία όμως, η αδελφή  του Λαζάρου τον ευγνωμονεί, με την προσφορά του μύρου.

            Ο Κύριος εισέρχεται θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα, ενώ τα πλήθη τον επευφημούν και τον υποδέχονται με το «Ωσσανά εν τοις υψίστοις…».

            Για να ζήσουμε τα γεγονότα αυτά πρέπει να πούμε το δικό μας σταυρωθήτω για τον παλιό εαυτό μας. Χρειάζεται να ετοιμάστε πάντοτε έτοιμοι, γιατί δεν γνωρίζουμε πότε θα έρθει ο Νυμφίος. Χρειαζόμαστε ορθή πίστη και πράξεις ανάλογες, όπως το έλαιο των δέκα παρθένων.

            «Δεινόν η ραθυμία». Μακριά από μας η ραθυμία.

            Το ύψιστο γεγονός της ζωής μας πρέπει να είναι η μετάνοια.

            Εντυπωσιακή είναι η μετάνοια της ανώνυμης εκείνης αμαρτωλής που εμφανίζεται έτσι απρόοπτα μπροστά στον Κύριο, και του πλένει τα πόδια με πολύτιμο μύρο, που για λογαριασμό της η μοναχή  Κασσιανή συνέθεσε εκείνο το ανεπανάληπτο ποιητικό κείμενο «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σην αισθομένη θεότητα…… οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει… Μη με την σην δούλην παρίδεις, ο αμέτρητον έχων το έλεος».

            Εντυπωσιακή πράξη το πλύσιμο των μαθητών του Κυρίου μη εξαιρουμένου και του Ιούδα. Ο Κύριος ζώνεται το λέντιο και πλένει τα πόδια των μαθητών του. Ο Κύριος κάνει έργο δούλου, για ν α διδάξει τους μαθητές του τι σημαίνει ταπείνωση κα διακονία, και τους συνέστησε να κάνουν και αυτοί το ίδιο. Αν δεν ήμαστε αληθινά ταπεινοί, τότε προδίδουμε τον Κύριο.

            Στη ζωή των ανθρώπων υπήρξαν δύο μεγάλα δείπνα Το θεϊκό και το δαιμονικό. Καθήκον μας είναι η συμμετοχή στο θεϊκό δείπνο. Στο ποτήριο της ζωής αφού προηγηθεί ενσυνείδητη προετοιμασία.

            Τραγικά πρόσωπα οι φιγούρες του Ιούδα που μ  μεταμελείται και οδηγείται στην αυτοκτονία-«και απελθών απήγξατο». Και ο Πιλάτος που παραδίδει και καταδικάζει τον μεγαλύτερο αθώον όλων των αιώνων στο δια σταυρού θάνατον.

            Από το ύψος του Σταυρού ο Ιησούς απευθύνει επτά λόγους άπειρης σημασίας…

            Ο Σταυρός του Κυρίου έκτοτε αποτελεί και τον δικό μας δρόμο: «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…. αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι».

            Ο Σταυρός πλέον είναι ο δρόμος μας.

            Ο Σταυρός οδηγεί στην ανάσταση και την αληθινή ζωή.

            Ένας ΕΝΟΡΙΤΗΣ