ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ (10 λεπρών) Ευαγγέλιο : 17, 12-19

Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ : ΑΡΩΜΑ ΨΥΧΗΣ

          Εν ολίγοις

          Μετά τις άγιες ημέρες του Δωδεκαημέρου, που γιορτάσαμε σημαντικά γεγονότα πνευματικής τάξεως και σημασίας, έρχεται με επικαιρότητα η σημερινή ευαγγελική διήγηση που αναφέρεται στη θεραπεία των δέκα λεπρών. Οι μεγάλες γιορτές αποτελούν μεγάλη ευεργεσία και ευλογία, είναι προσφορά αγάπης του Θεού προς τον λεπρό από την αμαρτία άνθρωπο... Είμαστε κι εμείς σαν τους λεπρούς. Μας επεσκέφθη ο θεϊκός γιατρός και ακούσαμε από τα χείλη του την παρήγορη προσταγή: «Θέλω καθαρίσθητι». Ζούμε αυτή την πνευματική ίαση ή μήπως ομοιάζουμε  με τους λεπρούς και λησμονούμε τις δωρεές του Θεού;

          Ο χριστιανός κυριολεκτικά κολυμπά μέσα στο πέλαγος των εμφανών και αφανών ευεργεσιών του Θεού, Μόνον ένας αχάριστος και αγνώμων θα τολμούσε ν’ αγνοήσει αυτή την αλήθεια και να την αρνηθεί.

          Μα  υπάρχουν αγνώμονες και αχάριστοι;

          Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί. Και δεν είναι μόνον εκείνοι που δεν γνώρισαν το Θεό και δεν έζησαν τις ευλογίες Του. Είναι και εκείνοι που έχουν θεραπευτεί από τη λέπρα της ψυχής, οι χριστιανοί. Όλοι όσοι δεν στέκονται με δέος και σεβασμό και δοξολογικά μπροστά στο ανυπέρβλητο μεγαλείο του Θεού για  να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους για τις άπειρες δωρεές Του.

          Πολλοί πιστεύουν ότι η ζωή και ο κόσμος με τα αγαθά του και οι πνευματικές αξίες του ανθρώπου είναι πράγματα αυτονόητα και επιτεύγματα των προσπαθειών και των ικανοτήτων του. Πρόκειται για  υπερφίαλο και δαιμονικό ισχυρισμό. Τι θα μπορούσε ο άνθρωπος να πετύχει χωρίς τη συνδρομή του Θεού; Ποιός θα μπορούσε να θεραπεύσει τη λέπρα της αμαρτίας και ν’ αποκαταστήσει τον κατάστικτο από τις πληγές άνθρωπο στο αρχαίο κάλλος; Σύμφωνα με τις μαρτυρίες σπουδαίων και επιφανών προσωπικοτήτων  ο Ιησούς Χριστός αναγνωρίζεται ως Σωτήρας, Λυτρωτής, θεμελιωτής και ενσαρκωτής της Βασιλείας του Θεού.

          Και διερωτάται κανείς: Πού είναι αυτή η λυτρωμένη ανθρωπότητα ν’ αποθέσει τα άνθη και το άρωμα της ευγνωμοσύνης της στο μεγάλο ευεργέτη της; Πόσο δίκαιο είχαν οι πρόγονοι μας, όταν έλεγαν: «Τη αχαριστία έπεται η αναισχυντία». Ο λογικός άνθρωπος παρ’ όλο τον πνευματικό και ηθικό εξοπλισμό του με τα καμώματά του δεν μπορεί να παραβληθεί ούτε με τα άλογα ζώα, κατά τον  προφήτη του Θεού. Και όχι μόνο δεν εκφράζει ευγνωμοσύνη προς το Θεό ο άνθρωπος, αλλ’ έχει και το θράσος να Τον υβρίζει, να  περιφρονεί το νόμο Του και να καταπατά το θέλημά Του. Και το χειρότερο: να επιμένει να Τον αγνοεί προκλητικά στη ζωή Του. Γι’ αυτό και με δίκαιο παράπονο ο Χριστός ρώτησε τον ένα από τους δέκα λεπρούς: «Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν, οι δε εννέα πού;»

          Τα δάκρυα της ψυχής είναι πηγή αγιασμού, είναι η ευγνωμοσύνη. Οι δωρεές του Θεού δεν δεσμεύουν. Η σωτηρία του Χριστού δεν έχει καμία ιδιοτέλεια. Αλλά τι είδους σωτηρία μπορεί να ζει ο άνθρωπος  που αγνοεί Εκείνον που μπορεί να τη δώσει;       Γι’ αυτό η ευγνωμοσύνη όχι μόνο προς τον Θεό, αλλά και σε κάθε άνθρωπο είναι άρωμα ψυχής, πνευματικός καρπός που φανερώνει την ενέργεια της θείας καταγωγής μας, που αρωματίζει την κοινωνία μας και τη μεταβάλλει σε κατοικία θεϊκών πλασμάτων και θεϊκών εικόνων πάνω στη γη.

          Θα γνωρίζετε ότι στην Αμερική έχει καθιερωθεί η γιορτή των ευχαριστιών. Ο Αμερικανός πρόεδρος καλεί το λαό να πάρει μέρος στην καθολική προσευχή προς τον Θεό για τις δωρεές Του προς τον αμερικανικό λαό. Και ο λαός ανταποκρίνεται στην ευγενική αυτή εκδήλωση που εκφράζει την ανθρώπινη ευγνωμοσύνη.

          Εμείς οι ορθόδοξοι με την ευγένεια και τον πλούτο των παραδόσεων και την κληρονομία της Ορθοδοξίας, πώς θα μπορούσαμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Θεό;

          Με πολλούς και ποικίλους τρόπους μας δίνεται η ευλογημένη αυτή ευκαιρία να εκφράσουμε την αγάπη μας και την ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό. Αρχίζοντας από την αποφυγή της βλασφημίας του ονόματος του Θεού, τον υβριστικό και υποτιμητικό λόγο προς τον συνάνθρωπο μέχρι τις εκδηλώσεις αγάπης σε όσους ζουν γύρω μας: Γονείς, δασκάλους , ευεργέτες, πνευματικούς πατέρες.

          «Χάριν λαβών μέμνησο και δους επιλάθου». Δηλ. σου έγινε μια κάποια χάρη, να τη θυμάσαι. Έδωσες κάτι, ξέχνα το.

          Και ο Παύλος προσθέτει: «Εν παντί ευχαριστείτε» (Α΄Θεσσαλ. 5,18)

Καλή Κυριακή

π. γ. στ.