Δύο υπέροχες μορφές

ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

          Η εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου μας παρουσιάζει δύο εικόνες με τις δύο  μορφές που αναφέρονται στη ευαγγελική διήγηση. Δύο υπέροχες δύσεις και δύο υπέροχες ανατολές. Είναι οι μορφές του δικαίου Συμεών και της προφήτιδος Άννας. Πρόκειται για δύο σεβαστές μορφές, όχι μόνο γιατί είναι ηλικιωμένες, αλλά κυρίως γιατί είναι ευλογημένες από το Θεό. Ο Συμεών και η Άννα προετοιμάζονταν ολόκληρη τη ζωή τους για να συναντήσουν τον Χριστό. Πράγματι δεν υπάρχει ομορφότερη αναμονή από το να περιμένει κανείς το Χριστό.  Γι’ αυτό μόλις αγκάλιασε ο δίκαιος Συμεών το θείο βρέφος πολύ χαρούμενος αναφώνησε: «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου…». Δηλ. τώρα ας κλείσω τα μάτια μου, αφού είδαν το φως σου. Αυτή η δύση υπήρξε η ωραιότερη ανατολή για το γέροντα Συμεών. Πρόκειται για μια δύση που δεν πρόκειται να δύσει ποτέ.

          Είναι φυσικό οι άνθρωποι να ανατέλλουν και να δύουν. Μια ωραία δύση όμως σαν του Συμεών εξασφαλίζει μια ωραία ανατολή στη βασιλεία του Θεού.

          Αλλά και η δική μας δύση μπορεί να γίνει ωραιότερη από τη δύση του Συμεών. Διότι ο Συμεών απλώς αγκάλιασε το Χριστό. Εμείς σήμερα δεν αγκαλιάζουμε απλώς το σώμα του Χριστού, αλλά τρεφόμαστε με το θεωμένο σώμα Του. Γινόμαστε  «σύναιμοι» και «σύσσωμοι», Χριστοφόροι και Θεοφόροι. Γι αυτό και η δική μας δύση μπορεί να γίνει μια υπεροχότερη ανατολή.

          Εδώ υπάρχει ένα προβληματισμός. Ο Συμεών γεννήθηκε π. Χ. και αξιώθηκε να δει το Χριστό. Εμείς γεννηθήκαμε μ. Χ. και κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς Χριστό! Μήπως εμπιστευόμαστε τη ζωή μας σε άλλους, εκτός από το Χριστό; Μήπως όμως ήρθε η ώρα να Του εμπιστευτούμε τη ζωή μας, αφού πρώτος Αυτός μας έδωσε  τη δική Του ζωή;

          Είναι κάτι που πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά όσο είναι ακόμη καιρός.

Ιερομονάχου Τιμοθέου ΚΙΛΙΦΗ