Ο λιτός βίος σύμφωνα με τον ευαγγελιακό λόγο, τον
οποίο ερμήνευσαν αυθεντικά και σε βάθος οι Πατέρες της Εκκλησίας, προϋποθέτει
την ασκητική θεώρηση του βίου. Αλλά ο ασκητικός βίος επικρίθηκε από την
ευρωπαϊκή νεωτερικότητα με τρομερή σφοδρότητα ως στάση εχθρική προς τη ζωή και
τις χαρές της! Στη θέση του η νεωτερικότητα προέβαλε το εμπαθές κυνήγι των
ηδονών της σάρκας (γαστριμαργία και ερωτισμός)
και του πνεύματος (φιλοδοξία-κενοδοξία) και κατέληξε να θεωρεί ως
μοναδική αξία το χρήμα, το απαραίτητο μέσο για την ικανοποίηση πάσης φύσεως ηδονής.
Αλλά
τι εχέγγυα έχει ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι υφυπουργοί να διδάξουν τον λιτό
βίο; Μήπως μελέτησαν, έστω και από περιέργεια, τους Πατέρες της Εκκλησίας, ώστε
να γνωρίζουν τις προϋποθέσεις για λιτό βίο; Αλλά δεν τις γνωρίζουμε ούτε εμείς
που δηλώνουμε ότι είμαστε μέλη της Εκκλησίας, γι’ αυτό και δεν ζούμε λιτά!
Ας
μην κρυβόμαστε. Και για μας είναι δύσκολοι οι Πατέρες της Εκκλησίας. Μπορεί να
διαμαρτυρόμαστε για την επέλαση της αθεΐας, στο βάθος όμως υπολογίζουμε
πρωτίστως τις τραπεζικές μας καταθέσεις! Η ισχυρότερη αντίσταση στην αγριότητα
του άκρως αντιευαγγελικού καπιταλισμού έπρεπε να είχε παραδοθεί από τους
χριστιανούς. Δυστυχώς όμως έχουμε παραδοθεί άνευ όρων στην προτεσταντική
αντίληψη, ότι ο Θεός παρέχει απλόχερα την οικονομική ευμάρεια στους πιστούς
Του!
Πηγή: Απ. Παπαδημητρίου, «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», φ. 934
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου